Wandelen in Noord-Brabant: Winterse wandeling op de Strabrechtse Heide

De Strabrechtse Heide is een uitgestrekt heidelandschap van 1500 hectare groot. Het natuurgebied maakt deel uit van het Natuurgrenspark De Groote Heide en ligt in de gemeenten Heeze-Leende, Someren en Geldrop-Mierlo. Hei gebied bestaat voor een groot gedeelte uit glooiend dekzandlandschap en een deel stuifzandlandschap. Er is een afwisseling van droge gedeeltes met heide, stuifzandgebieden en natte heide en vennen.

Grote delen van de Strabrechtse Heide zijn toegankelijk. En dit is een ideaal gebied om te wandelen of te fietsen. Als beginpunt maakt het eigenlijk niet eens zo veel uit waar je begint. Ik start de wandeling in mijn woonplaats Geldrop, bij Manege Meulendijks. Eigenlijk had ik deze wandeling al afgelopen weekend willen maken toen er net een vers pak sneeuw was gevallen. Helaas was het die zaterdag een grauwe dag. Mijn vorige wandeling door de Boswachterij de Kempen was door het grauwe weer niet erg spectaculair. Daarom stelde ik deze wandeling uit tot afgelopen maandag toen de zon volop scheen en de lucht blauw was. Gelukkig lag er nog een laagje sneeuw waardoor het landschap er weer wat anders uitziet dan mijn laatste wandeling over de heide. Een extra voordeel is dat het doordeweeks ook een stuk minder druk op de heide is.

Vanuit de manege ben je eigenlijk al direct in het natuurgebied van de Strabrechtse Heide. Wanneer je een kleine kilometer over het bospad loopt ben je al op de heide. Vanaf hier kun je meerdere richtingen op wandelen. Ik kies ervoor om richting Mierlo te wandelen. Bij het Kiezelven sla ik rechtsaf om naar de stuifduinen van de Galgenberg te wandelen. De stuifduinen zorgen voor een afwisseling in het landschap van de Strabrechtse Heide. Echter mag je de duinen niet op, omdat dit een kwetsbaar gebied is.

Na de stuifduinen wandel ik door naar het Beuven. Hier ben ik nog niet eerder geweest, dus het werd hoog tijd. Het Beuven is het grootste ven van Nederland met een oppervlakte van 85 hectare. Veel vogels kunnen rond dit ven worden waargenomen en er groeien bijzondere planten. De oevers zijn kwetsbaar en daardoor niet toegankelijk. Er is een kijkscherm en een vogelhut geplaatst zodat mensen toch nog kunnen genieten van de mooiste plekken van het ven. In de vogelhut ligt een logboek waar mensen kunnen schrijven welke vogels ze hebben gezien. Zo kun je hier onder meer aalscholvers, roerdompen, lepelaars, kleine karakieten, blauwborsten, waterrallen, wintertalingen, slobeenden, zilverreigers, zwarte ooievaars, groenpootruiters, zeearenden en visarenden waarnemen. Ook de kraanvogel is hier te zien wanneer ze aan het trekken zijn. Door de droge zomers van 2018 en 2019 was het ven drooggevallen en is vis gestorven. Hierdoor zijn enkele van de vogels weggebleven. Ben je een vogelliefhebber? Dan kun je vanuit de vogelhut in de vroege ochtend vast en zeker heel wat vogels spotten.

Langs de rand van de Lieropsche Heide en Somerse Heide wandel ik rondom het Beuven. Ik zie een man met een flinke lens op zijn camera geschroefd. Als ik hem vraag of hij iets moois heeft gezien, vertelt hij me dat hij zojuist de klapekster heeft gezien. Deze vogelsoort zegt me eigenlijk helemaal niets. Iets verderop vraagt aan andere man aan me of ik de klapekster ook heb gezien. Kennelijk heb ik een bijzondere vogel over het hoofd gezien. Gelukkig zie ik even later wel een groepje hooglanders staan op de heide. Niet veel verder wandelt ineens een eenzame hooglander over het pad op zoek naar zijn soortgenoten.

Niet ver van het Grafven passeer ik de Hoenderboom. Hier kwamen vroeger vijf gemeenten bij elkaar: Heeze, Maarheeze, Someren, Lierop en Mierlo. Door gemeentelijke herindelingen komen tegenwoordig alleen Heeze-Leende en Someren hier nu nog samen. Op de plek waar deze gemeenten samenkomen is een grenspaal geplaatst. Hierachter ligt het Grafven. Het verhaal gaat dat hier in 1595 een aantal vrouwen vermoord werden. Ze werden beschuldigd van hekserij en de toenmalige heren van Asten en Mierlo waren fervente heksenjagers.

Ik wandel langzaam weer terug richting Geldrop. Ik passeer het Waschven en het Scheidingsven. Je hebt hier prachtige vergezichten over de heide. De laagstaande zon heeft het restant sneeuw aardig doen smelten en ik kom steeds meer andere wandelaars en fietsers tegen die van dit prachtig natuurgebied willen genieten. Eigenlijk kun je het beste vroeg in de ochtend op de heide zijn, wanneer er nauwelijks andere bezoekers zijn en je wellicht ook nog wat meer dieren kunt spotten. Grote kans dat ik later dit jaar nogmaals terugkeer voor een ander verslag, want de Strabrechtse Heide verveelt nooit. En ik ben er inmiddels al talloze malen geweest.

Het is niet de eerste maal dat ik een wandeling maak over de Strabrechtse Heide. Vorig jaar liep ik een rondje langs verschillende heide en vennen in Geldrop.

Twee weken later is het helemaal winter als er een flink pak sneeuw is gevallen. Toen de sneeuw viel liep in de Heide en Vennen route nogmaals, maar was de lucht grijs en waren de foto’s vrij somber. Enkele dagen later scheen de zon wel en wandelde ik deze route nogmaals na. Zoals je aan onderstaande foto’s kunt zien, lijkt het alsof ik in een totaal ander gebied ben. Dat maak t een bezoek aan de Strabrechtse Heide altijd mooi.