Wandelen in Duitsland: Seitensprung, de Cochemer Ritterrunde

Het startpunt van de Cochemer Ritterrunde begint bij het VVV-kantoor. Wij starten onze route al bij het Hotel am Hafen. Vanaf hier lopen we de Skagerak-Brücke over waarvan we een mooi uitzicht hebben op de boulevard van Cochem en de Reichsburg op de heuvel. Direct aan de overzijde van de brug ligt het VVV-kantoor. Vanuit hier wandelen we de Brückenstrasse in en passeren we de Historische Mostermolen. Mocht je tijd hebben, kun je hier zien hoe mosterd gemaakt wordt op een traditionele wijze en kun je ook een pot mosterd kopen. Loop iets verder door naar de Sesselbahn.

Bij de Sesselbahn begin je aan de klim op de Pinnerberg. Vanaf de brug kun je het Pinnerkreuz al goed zien. Het eerste stuk is direct een flinke klim van zo’n 155 meter. Je kunt je deze klim besparen door de stoeltjeslift te gebruiken. Deze is geopend van de maanden april tot november. Aangezien wij in de maand maart in Cochem zijn, moeten wij de klim zelf maken. Eenmaal de heuvel op kun je naar de Pinnenkreuz wandelen, waar het pad een splitsing maakt. Vanaf de Pinnerberg heb je het mooiste panorama op de stad Cochem, de Reichsburg en in de verte ook de Winneburg ruïne. Jammer genoeg was het tijdens onze tocht redelijk mistig, maar in de mooie zomermaanden heb je hier een geweldig uitzicht op de groene omgeving.

Het mooiste uitzicht over Cochem heb je vanaf de Pinnerberg. Deze kun je bereiken via een korte klim of via de stoeltjeslift.

Het kruis werd opgericht ter nagedachtenis van de herder Pinn. In de jaren 1820 leidde hij zijn kudde schapen en geiten regelmatig op de Pinnerberg. Op een dag liep één van zijn schapen weg van de kudde om zich tegoed te doen aan de kruiden die op de berg groeien. Het schaap had zich echter op een gevaarlijke plek gemanoeuvreerd en kon niet meer op eigen kracht terugkomen bij de kudde. De zorgzame herder hoorde de ellendige kreten van het schaap en besloot het dier te redden uit zijn benarde situatie. Hij klom naar het schaap toe en wist het dier te helpen. Op de terugweg gleed de herder echter uit en stortte naar beneden.

We vervolgen het pad langs het Sesselbahn-Terrassen café de heuvelachtige bossen in. De bomen zijn nog kaal, de bladeren liggen nog op de grond. Tussen alle bladeren zien we alleen het groen van de mossen. De groene oase die je hier hebt tijdens de zomermaanden moeten we onszelf inbeelden. Het pad brengt ons naar de Wackelei. Vanaf hier hebben we zicht op de Enderttal en de Moezel en kunnen we de burchtruïne ook beter zien. Uit een oorkonde uit de 9e eeuw werd Cochem voor het eerste vermeld als ‘Cuchema’. Hierbij ging het niet om een nederzetting aan de Moezel, maar een vermelding ‘an der Endert’. Hiermee wordt vermoedt dat de oorsprong van Cochem ligt bij de uitlopers van de rivier Endert.

Na het uitzicht op de Enderttal passeren we een autoweg en moeten we een bospad beklimmen richting de ruïne van de burcht Winneburg. Op de top van de heuvelrug staan de ruïnes van de eens zo machtige Burcht Winneburg. Via de houten brug kunnen we het complex oplopen en de ruïnes verkennen. Een mooie gelegenheid om de drone eens te laten vliegen om een mooi overzicht van de ruïnes te krijgen. Het blijken één van de mooiere foto’s te zijn van de wandeling.

De burchtruïne Winneburg is één van de hoogtepunten van de Cochemer Ritterrunde. De burcht is ontstaan in de 13e eeuw en werd in 1688 vernield door het Franse leger.

De Winneburg is in de 13e eeuw ontstaan. De wachttoren, het hoofdgebouw met de twee halve torens en het torengewelf van de poort van het binnenhof zijn gedurende deze tijd gebouwd. Later vonden er nog enkele uitbreidingen plaats. Sinds 1304 werd de burcht bewoond en hebben meerdere adellijke families hier gewoond en de aartsdom Trier had een belangrijke stem in de bewoning van de burcht. Onder leiding van de Franse koning Lodewijk XIV vernielde het Franse leger veel burchten en kastelen. Ook Winneburg werd niet gespaard. De Franse troepen namen in 1688 de burcht over en lieten het grotendeels opblazen. Hierna kwam de burcht nog in handen van verschillende eigenaren, maar de ruïne werd nooit meer opgebouwd.

De route loopt verder via het Cochemer Stadtwald. Hier groeien beuken en eiken, maar op de hogere gedeeltes kun je ook Douglas-sparren vinden. Deze boomsoort is afkomst uit de Pacifische Kust van Noord-Amerika en werd in de 18e eeuw voor het eerste geplant in Cochem. Het zaad werd al snel gefokt en door de goede kwaliteit zijn deze sparren tegenwoordig goedgekeurd. Verder groeit er in het Stadtwald ook de zilverspar.

We bereiken de Wilhelmhöhe met een uitzicht op de Eifel en de Winneburg. Hierna wordt de route iets minder interessant wanneer we tussen de akkervelden moeten lopen. Even later bereiken we ook de Hubertushöhe met een panoramazicht op Cochem en de Reichsburg.

De Cochemer Ritterrunde is bijna ten einde. We dalen de heuvels langzaam weer af na de Hubertushöhe en arriveren langzaam maar zeker bij de Reichsburg. Dit kasteel is de blikvanger van Cochem. Deze burcht werd in de 11e eeuw gebouwd en werd 6 eeuwen later vernield. Gelukkig voor de stad Cochem werd de Reichsburg weer herbouwd. Dagelijks kunnen bezoekers rondleidingen krijgen door de burcht. Wij hebben de rondleiding een dag eerder al gedaan. Via het historische centrum wandelen we weer richting ons startpunt van de wandeling. Maar niet voordat we eerst een kop koffie en een stuk gebak eten.

Hiermee komt er een einde aan onze wandeling van een kleine 18 kilometer. De Seitensprung – Cochemer Ritterrunde is een mooie dagwandeling om de omgeving van Cochem beter te verkennen. Hoogtepunten waren wat mij betreft de Winneburg en de panorama bij het Pinnerkreuz. Natuurlijk is deze wandeling in de zomermaanden een stuk mooier wanneer het landschap groen kleurt. Ben je in Cochem, wandel dan zeker deze route.