Wandelen in Noord-Brabant en Limburg: Rondje Griendtsveen

Brabantse Natuurpoorten zijn de startpunten voor een wandel- of fietstocht door de natuur van de provincie Noord-Brabant en zijn in het leven geroepen door de provincie. Je vindt de natuurpoorten bij de verschillende natuurgebieden, er zijn altijd voldoende parkeergelegenheden, een horecagelegenheid en voldoende informatie over de route zelf. De natuurpoorten herken je aan de stalen sleutel, een herkenbaar symbool van de Natuurpoorten. Noord-Brabant heeft in totaal 29 Natuurpoorten en dus volop wandel- en fietsmogelijkheden. Het Rondje Griendtsveen start bij Natuurpoort de Peel in de buurt van Deurne en niet ver van de voormalige veenkolonies Helenaveen en Griendtsveen.

Natuurpoort de Peel biedt toegang tot een moerasgebied op de grens van Noord-Brabant en Limburg. Dit gebied heet de Deurnsche Peel. Ooit was dit een oerlandschap van levend hoogveen. Door turfwinning en ontginning is het landschap verandert. De Deurnsche Peel kwam als een eiland in een sterk ontwaterd landbouwgebied te liggen. Dit leidde tot verdroging waarbij dieren- en plantensoorten verdwenen. Waterschap Aa en Maas zette zich in om verdere verdroging te voorkomen. De Deurnsche Peel behoort tegenwoordig tot één van de Natura 2000 gebieden. Hier worden dieren, planten en de natuurlijke leefomgeving beschermd om de biodiversiteit van het gebied te behouden. Een jaar geleden woekerde een flinke brand op de Deurnsche Peel. 700 hectare brandde af en hiermee was het één van de grootste natuurbranden van Nederland.

Het is redelijk druk bij de natuurpoort waar veel mensen op het terras zitten. Ik had verwacht dat er ook veel mensen onderweg zouden zijn, maar dit valt reuze mee. Zodra ik aan mijn wandeling begin en het hoogveengebied op loop, kom ik nauwelijks mensen tegen. Zo kan ik extra genieten van de natuur en geluiden om me heen. Tussen het gras door hoor ik bijvoorbeeld honderden kikkers kwaken. Naast het pad zie ik allerlei houten figuren en figuren van dieren. Het eerste deel van de route loopt langs graslandschap en vervolgens duik ik de bossen in. Het pad loopt door een oerwoud van adelaarsvarens. Even lijkt het erop dat ik in de tropische bossen van een Midden-Amerikaans land ben.

De route loopt langs het kanaal van Deurne en ik heb enkele leuke doorkijkjes. Waterhoenders en eenden zwemmen vrolijk in het kanaal en ik zie ook een sierlijke zwaan. Ook passeer ik restanten van de Peel-Raamstelling. Deze verdedigingslinie werd tussen 1939 en 1940 aangelegd. Kazematten, prikkeldraadversperringen, mijnenvelden en vrije schootsvelden waren onderdeel van deze verdediging. In de bosjes kun je nog de restanten van een oude kazemat zien.

Via een houten bruggetje wandel ik naar de overzijde van het kanaal. Het smalle, kronkelende pad tussen de vennen wordt ook wel het nonnenpad genoemd.

Het nonnenpad eindigt bij de Helenavaart in Griendtsveen. Voordat ik het dorp in ga wandel ik de brug over om aan de overzijde van het water te wandelen. En al snel zie ik waarom Griendtsveen als schilderachtig wordt omschreven. Het donkere water van de Helenavaart weerspiegelt een rij Amerikaanse eiken die langs de oevers staan. Wat een prachtig beeld en dan nog eens die heerlijke rust.

Griendtsveen werd gesticht in 1885 en is nauw verbonden met de ontginning van de Peel. In die periode was de Peel nauwelijks toegankelijk. Veenarbeiders dolven hier het zwarte goud: turf. Het lijkt alsof de tijd hier sindsdien heeft stil gestaan. De karakteristieke panden, de vele ophaalbruggetjes en de kaarsrechte kanalen vormen een prachtig geheel. Niet voor niets heeft Griendtsveen een ‘beschermd dorpsgezicht’. Ik wandel langs het water, de fraaie huizen en passeer meerdere ophaalbruggetjes. Zo maak ik een kleine ronde door dit schilderachtig dorp. Ik had nog niet eerder van Griendtsveen gehoord, maar wat mij betreft hoort dit absoluut tot één van de mooiere dorpjes van Nederland. Ergens kan ik de vergelijking met Giethoorn wel begrijpen.

Ik laat Griendtsveen achter mee. Hier zal ik zeker nog eens terugkomen om meer te ontdekken. Ik wandel weer parallel aan het kanaal van Deurne en loop door het grasgebied terug naar Natuurpoort de Peel. Na die 9 kilometer en de stralende zon heb ik behoefte aan wat verfrissing. Ik zoek een plekje op het terras en geniet van een panini en een koud speciaalbiertje.