Wandelen in België: Lommelse Sahara

Er zijn drie routes die je kunt wandelen. De routes worden door middel van kleuren aangegeven. De blauwe route is 3 kilometer lang en is geschikt voor kinderen. De route loopt namelijk door het speelbos waar verschillende speelelementen voorbij komen. De oranje route in 6,5 kilometer lang en loopt langs het water en door de duinen en bossen. Ik kies ervoor om de rode route te lopen. Met 12,5 kilometer is dit de langste route die door het gehele gebied loopt. Alle routes zijn uitstekend aangegeven en starten bij de Soeverein.

Vanaf het startpunt wandel je allereerst richting het speelbos. Hier vind je wilgenhutten, tunnels, een stepping stone-pad en andere speelelementen. Hartstikke leuk voor kinderen die hier uren kunnen spelen en ook van de paden mogen afdwalen. Ouders kunnen op de picknicktafels even rustig zitten. Ik laat het speelbos maar even links liggen en wandel door.

Al snel bereik ik de zandduinen van de Sahara. Hoewel ik al geneigd ben om naar het water te lopen, loopt de route nog eerst een stukje verder door de bossen.

Het valt nu nauwelijks voor te stellen, maar vroeger werd dit gebied gebruikt om munitie te testen. Je vindt hier onder meer verlaten bunkers en heuvels van beton die met een laag mos en gras zijn bedekt. Het heeft er alle schijn van dat dit restanten zijn van een verdedigingslinie van de oorlog, maar niets is minder waar. Tijdens de periode 1959 tot 1967 werd dit terrein gebruikt als schietveld. Het springstoffen bedrijf Poudreries Réunies de Belgique deed hier munitietesten. Granaten en mijnen werden hier getest en er werden proeven uitgevoerd met raketaandrijvingen. De hoge wallen dienden als veiligheidsberm om de scherven van de mijnexplosies tegen te houden. In de vernietingsput werden springstoffen die vernietigd moesten worden tot ontploffing gebracht. De proeven werden later stilgelegd omdat schippers klaagden over rondvliegende schermen.

Hierna wandel ik richting de Sahara. Bij de Sahara denk je al snel aan een droge zanderige vlakte. Dat is hier niet echt het geval, want in het midden ligt een groot meer en het wordt omringd door naaldbossen. Dit natuurgebied is ontstaan door menselijke activiteiten. Tussen 1902 en 1940 stond hier de grote zinkfabriek van Lommel-Werkplaatsen. Door de uitstoot van deze fabriek verdween alle groene beplanting en bleef een zanderig landschap over. Om verdere uitdeining te voorkomen werden na de Tweede Wereldoorlog naaldbossen aangelegd. Het meer is ontstaan door zandwinning tussen 1920 en 1925. Ondanks dit gebied eigenlijk door natuurvervuiling is ontstaan, is het tegenwoordig een uniek landschap geworden.

Het water vormt het leefgebied van veel verschillende vogels. Wanneer ik even aan de oever ga zitten, zie ik behoorlijk wat vogels voorbij dobberen. Brandgazen, grauwe ganzen, kuifeenden, aalscholvers, zwanen, reigers, zaagbekken, kuifeenden, tafeleenden, wilde eenden, futen en hoentjes. Slechts een kleine greep van de vele vogels die in dit natuurgebied voorkomen. Met de zoomlens in de aanslag kan ik hier wel uren fotograferen.

Niet alleen op en rond het water leven heel wat vogels, het gehele gebied is een paradijs voor vogels. Enthousiaste vogelliefhebbers zijn in dit natuurgebied al jaren bezig met monitoren en hangen nestkasten op zodat ze jaarlijks tellingen kunnen bijhouden. Mocht je zelf ook een liefhebber van vogels zijn, neem dan zeker een verrekijker of een zoomlens mee als je gaat wandelen bij de Lommelse Sahara.

Bij de waterplassen zul je ‘m waarschijnlijk al hebben gezien, de uitkijktoren. De ‘Reus van het Bosland’ werd in april 2015 geopend en ziet er imposant uit. De architecten van deze uitkijktoren haalden hun inspiratie uit de glooiende zandduinen van de Lommelse Sahara. De touwen die om de toren zijn gedrapeerd moeten de lijnen van het zand voorstellen. Via 144 treden kun je de 30 meter hoge toren beklimmen. Boven heb je een geweldig uitzicht over de Sahara. Op een heldere dag kun je zelfs 25 kilometer ver kijken. Het maakt niet uit welke route je wandelt, iedere route komt langs deze uitkijktoren.

Vanaf de uitkijktoren wandel je over de sierlijke voetgangersbrug over het Kanaal Bocholt-Herentals. Deze verbindt de Lommelse Sahara met het natuurgebied Blekerheide. Aan de overzijde van het kanaal wandel je een klein stukje over het heidegebied, daarna volgt weer een stuk bos met grove den. De dennen werden hier aangelegd om stuthout voor de mijnen te kunnen leveren. Het laatste stuk van de route is misschien het minst spannende gedeelte van de wandeling. Je zou er derhalve voor kunnen kiezen om dit gedeelte als eerste te wandelen.

Ben je op zoek naar een andere wandeling in de buurt? Ik wandelde eerder het Twee Landen Pad bij de Plateaux-Hageven op de Nederlands-Belgische grens.