Wandelen in Alicante: Lagunas de Rabasa

De Lagunas de Rabasa liggen in het noordwesten van Alicante. Het gebied bestaat voornamelijk uit een desolaat woestijnlandschap met kleiheuvels en geulen. Midden in dit landschap liggen drie kunstmatige meertjes, waaraan de wandelroute zijn naam dankt. Er is weinig informatie te vinden over dit gebied en er zijn geen informatieborden in het gebied zelf. In het verleden vonden hier mijnbouwactiviteiten plaats. Op zoek naar klei werden er diepe kuilen gegraven. Kennelijk gingen deze graafwerkzaamheden diep onder het grondwaterniveau, zodat het grondwater omhoog kwam en de gaten vulde met water. Zo zijn er drie meertjes ontstaan. Nadat de mijnbouwactiviteiten in de jaren ‘80 werden gestopt, kreeg de natuur vrij spel. Het onherbergzame gebied werd vergeten en gebruikt als een illegale stortplaats. De laatste jaren is er ongelooflijk veel rotzooi opgeruimd en er ontstonden zelf wilde plannen voor een complete woonwijk. Zo ver is het allemaal (nog) niet en dus kun je dit unieke deel van Alicante te voet ontdekken.

Startpunt van de wandeling

Laat ik eerlijk zijn, het startpunt van de wandeling oogt vrij troosteloos. Er mag dan veel opgeruimd zijn, op het eerste deel ligt nog altijd ongelooflijk veel afval verspreid. Het lijkt op sommige plekken eerder op een stortplaats. Tussen de rotzooi staan tentjes waar zwervers hun optrekje van hebben gemaakt. Gelukkig zijn het slechts een paar tentjes, want het schijnt een aantal jaar geleden veel erger te zijn geweest. Heel erg vrolijk word je er niet van, maar wandel door naar de Camino Fondo Piqueres. Omdat er geen markeringen zijn van een wandelroute moet je dus even je GPS volgen. Zodra je de Camino Fondo Piqueres hebt bereikt laat je de rotzooi ook achter je.

De lagunes

Zodra je de Camino Fondo Piqueres bereikt ga je alweer vrij snel naar rechts het volgende woestijnlandschap in. Hier ligt gelukkig een heel stuk minder rotzooi en dat maakt het een stuk prettiger om te wandelen. Met een beetje fantasie lijkt het alsof je ergens in de Verenigde Staten rondwandelt. De bodem schijnt behoorlijk arm te zijn en is bedekt met struikgewas. Er groeien hier wel tijm, rozemarijn, venkel en asperges. In het gebied leven onder meer hagedissen, schildpadden, konijnen, vossen en een aantal vogels. Al snel zul je het eerste meer bereiken. Lago el Senyoret is het meest zuidelijk meer in het gebied. De tweede lagune, die kennelijk geen naam heeft ligt iets verder. Wandel een deel om dit meer heen en je bereikt het grootste meer; Lago de Ándara. De meertjes vormen een stuk leven in de verder dorre omgeving. Ze hebben een bijzondere geschiedenis. Niet alleen vanwege de mijnbouwactiviteiten, maar ook omdat de meertjes werden gebruikt door criminelen. Gestolen auto’s en motoren werden in het water gedumpt. Toen de meertjes tussen 1974 en 1976 droog stonden, kwam dit aan het licht.

Een extra lus die je kunt overslaan

Nadat je de lagunes bent gepasseerd wandel je een stuk langs de snelweg. Mijn route gaf aan onder het viaduct te gaan en daar een extra lus mee te pakken. Sla deze lus over, want het is absoluut niet de moeite waard. Je wandelt een deel over een verdord weidelandschap richting een bedrijf en vervolgens over de weg weer terug naar het viaduct. Om tijd te besparen kun je dus het beste direct naar rechts lopen bij het viaduct.

Urban exploring

Aan de rechterzijde zul je een groot, verlaten complex zien. Delen van het gebouw zijn ingestort en de muren zijn beklad met graffiti. Als liefhebber van urban exploring ben ik natuurlijk direct benieuwd wat er te zien is. Vanaf de straat kun je gemakkelijk het terrein oplopen. Het gebouw is verder niet beveiligd, dus je kunt ook binnen een kijkje nemen. Een deel van het dak is ingestort en binnen is het een gigantische puinhoop van afval en dakpannen. Ik ben op onderzoek gegaan en heb ontdekt dat dit de voormalige dakpannenfabriek van Tejas Cobert was. In 2009 werd de fabriek gedwongen om de deuren te sluiten omdat een complete woonwijk uit de grond zou worden gestampt. Van die plannen lijkt weinig terecht te zijn gekomen, want ruim 14 jaar later staat de voormalige dakpannenfabriek nog steeds grotendeels overeind. Op enkele dakpannen op de grond na, zul je overigens helemaal niets meer zien wat met de fabriek te maken heeft gehad. Hoewel veel getrashed is en er een brand heeft gewoed, levert het een aantal mooie foto’s op. Vind je urban exploring ook tof? Neem dan zeker een kijkje. Pas wel op, want het pand verkeert in slechte staat.

Bunkers

Volg je weg langs de voormalige ingang van de dakpannenfabriek. Wanneer de weg naar links afbuigt, wandel je gewoon rechtdoor. Er volgt een kleine beklimming tot aan een kleine bunker. Dit is één van de twee bunkers in dit gebied, iets verder staat ook een tweede bunker. De bunkers zijn een overblijfsel van verdedigingswerken die werden gebruikt in de Spaanse burgeroorlog. Vanaf de bunkers heb je een mooi overzicht over het landschap waar je eerder hebt gelopen. Na de bunkers heb je de mogelijkheid om weer af te dalen naar de lagunes, ik kies ervoor om verder te wandelen om nog een uitzichtpunt mee te pakken. Sinds 2022 is het gebied compleet afgesloten voor verkeer en daarmee is het vrijwel volledig verlaten. Het enige verkeer dat ik tegenkom zijn militaire wagens. De Rabasa kazerne grenst aan het gebied en militairen oefenen met enige regelmaat in deze omgeving.