Wandelen in Noord-Brabant: Heide en Vennen route in Geldrop

De Coevering is een wijk aan de zuidoostrand van Geldrop en hier begint mijn wandeling. Achter de flats loop je direct de bossen in en wandel je in een oase van rust. Jarenlang werden de bossen beheerd dat ze voldeden aan de vraag van producten. Boeren haalden hier hun brandhout en gebruikten het bos als voedsel voor hun vee. Later werd het hout gebruikt voor de mijnbouw en de bouw van huizen. De bossen bestonden uit één of enkele boomsoorten en kwamen er weinig kruiden en struiken voor. Bosbeheer heeft zich ingezet om het bos weer aantrekkelijk te maken en heeft verschillende bomen geïntegreerd.

Het gebied waar je nu loopt is de Coeveringse Heide. Het bestaat uit heide, bos en enkele vennetjes. De heide is natuurlijk niet zo groot als de nabijgelegen Strabrechtse Heide. Van juli tot september bloeit de heide en ontstaat er een paars beeld. Om ervoor te zorgen dat de heide niet dichtgroeit met bomen worden er grazers ingezet. Zo kan het zijn dat je op de Coeveringse Heide een kudde schapen of Schotse Hooglanders tegenkomt. Op het moment dat ik er ben zijn er echter geen grazers te zien. Wel vliegen boven de open vlakte enkele roofvogels rondjes op zoek naar een prooi. De heide wordt omringd door rasters en klaphekjes, maar je kunt gewoon over de heide wandelen.

De Coeveringse Heide bestaat uit heide, bos en enkele vennetjes.

Na het rondje om de Coeveringse Heide duiken we de bossen weer in en wandelen we richting Mierlo. Tussen Mierlo en Geldrop wandel je in dichte bossen en is het een oase van rust. Wellicht spot je wat andere wandelaars (met honden) of mountainbikers. We passeren de Aardborstweg, een fraaie fietsroute tussen Geldrop en Mierlo.

De Molenheide bestond zo’n 100 jaar geleden nog uit heide met moeras. De restanten hiervan zijn de vennen Lisven en Molenven. Het Molenbos is ontstaan door het bebossen van de heide in het begin van de 20e eeuw. Hierdoor werd het drassige gebied steeds droger en geschikt voor de aanplant van het bos. De verdroging was een ernstige bedreiging voor de flora en fauna van het ven. Er zijn sindsdien veel bijzondere soorten verloren gegaan. Door de verdroging, verzuring en verschillende agressieve plantensoorten is de oorspronkelijke vegetatie van het gebied verdwenen. Om dit tegen te gaan worden de vennen en heide weer opgeknapt.

Op de Molenheide kun je het Lisven en Molenven zien. Het Galgenven is niet meer toegankelijk voor publiek.

Het Lisven bevat permanent water en is belangrijk voor de voortplanting van libellen en amfibieën. Het Molenven staat in de zomer droog, maar staat onder water in de winterperiode. Rondom de vennen groeien een aantal zeldzame plantensoorten zoals de klokjesgentiaan, bruine snavelbies, kleine zonnedauw en draadzegge. Ook leven hier hagedissen en heikikkers. Het gebied wordt begraasd door schapen die ervoor zorgen dat de heide terug kan komen. De vennen zijn afgesloten om het gebied te kunnen laten herstellen. Een ander ven die ik niet kan bereiken is het Galgenven. Ooit kwamen hier de hoge heren van DAF en Philips dineren en later konden bezoekers watersporten. Het ven is tegenwoordig niet meer toegankelijk voor het publiek, maar met de drone kan ik toch een glimp opvangen van het gebied.

De Molenheide dankt zijn naam aan de molen die vroeger op de Molenheide heeft gestaan. Al in de 14e eeuw stond hier een houten windmolen. Deze stond op een kamduin, een reeks aangesloten duinkoppen. De Molenberg waarom de molen stond is nog vrijwel intact. In de 17e eeuw werd de molen herbouwd door de toenmalige Heren van Mierlo. Zijn hadden het maalrecht en dus moesten de boeren hierheen om hun graan op te halen. In 1860 werd de molen naar het centrum van Mierlo verplaatst. Op de Molenberg is tegenwoordig een speeltuin geplaatst en een molencontour hoe de molen er ooit uit moet hebben gezien.

Nadat je de Molenheide bezocht hebt, loopt de route aan de rand van Mierlo naar het oosten en wandelen we naar de Strabrechtse Heide. De gehele route loopt door bosrijk gebied. Wellicht zie je onderweg nog enkele spechten of vlaamse gaaien. Zodra we het viaduct over de snelweg passeren arriveren we op de Strabrechtse Heide.

De Strabrechtse Heide is een prachtig natuurgebied tussen de gemeenten Heeze-Leende, Someren en Geldrop-Mierlo. Dit heidegebied is maar liefst 1500 hectare groot. Het is een geliefde plek voor wandelaars en fietsers en dus vind je hier talloze wandel- en fietsroutes. Onderweg kun je kuddes schapen en Schotse hooglanders tegenkomen. Tussen juli en september staat de heide in bloei en kleurt het landschap paars. Dan is de Strabrechtse Heide op zijn mooist. Maar ook buiten deze periode kun je genieten van het weidse landschap tijdens een ontspannende wandeling.

De Strabrechtse Heide ligt tussen de gemeente Heeze-Leende, Someren en Geldrop-Mierlo, is 1500 hectare groot en een geliefde plek voor wandelaars en fietsers.

Mijn route loopt langs enkele vennen die je kunt vinden op de Strabrechtse Heide. Zo passeer je onder meer de Meerloomeer, Slootjesven, Kiezelven, Waschven, Scheidingsven en het Grootven. Tussen het Kiezelven en het Waschven liggen kleine stuifduinen. Ze vormen het afwisselende landschap van dit prachtige natuurgebied. aan het Grootven bewaar ik fijne herinneringen, want op dit ven heb ik in mijn jeugd leren schaatsen.

Je kunt de wandeling natuurlijk nog een stuk verder uitbreiden en nog meer vennen meepikken. Één van de grootste vennen van dit gebied is Beuven, niet ver van Lierop.

Via de Braakhuizense heide wandelen we de bossen uit en keren we terug in Geldrop. Het eindpunt van deze prachtige wandeling. In mijn ogen een gevarieerde wandeling door puur natuur. Ik wist dat de Strabrechtse Heide een mooi gebied was, maar ook de omliggende bossen van Geldrop zijn de moeite waard om te verkennen. Ben je dus op zoek naar een afwisselende en ontspannende wandeling, dan raad ik je zeker eens aan om naar mijn woonplaats te komen.

Lijkt deze wandeling jouw ook mooi of heb je ‘m eens gelopen? Laat het me weten!