Wandelen in Nederland/België: Twee landen pad bij de Plateaux en Hageven

Ten zuiden van Valkenswaard ligt een afwisselend natuurgebied met bos, heide, vennen en vloeiweiden. De Plateaux vormt samen met het Belgische natuurgebied Hageven één geheel. Tijdens een wandeling door dit natuurgebied wandel je zonder dat je er erg in hebt de grens over en ben je dus in België. De Plateaux en Hageven zijn onderdeel van de Groote Heide, dat uit 18 verschillende natuurgebieden bestaat. In het verleden heb ik al artikelen geschreven over de Strabrechtse Heide, Leenderheide, de Pan en de Stratumsche Heide. De Plateaux en Hageven nog niet eerder bezocht.

De Plateaux en Hageven maken deel uit van de Groote Heide.

De afgelopen jaren is er veel aan natuurherstel gedaan door Natuurmonumenten en Natuurpunt. Vennen zijn hersteld, wandelpaden zijn verlegd en er zijn verschillende uitkijkpunten geplaatst. Veel mensen komen hierheen voor de vele libellen die hier leven. Met name voor de Kempense heidelibel. Er groeien bijzondere planten en je kunt vanuit verschillende vogelkijkhutten vogels spotten. Op de website van Natuurmonumenten vind je drie verschillende wandelroutes. Ik wandelde de langste; het Twee Landen Pad, een wandeling van ruim 10 kilometer.

Het Twee Landen Pad kun je op verschillende punten starten. Aan de Belgische zijde kun je starten bij Bezoekerscentrum De Wulp en aan de Nederlandse zijde kun je starten bij de Parkeerplaats de Plateau waar ook de werkschuur van Natuurmonumenten staat. Ik kies voor de laatste optie. De route van Natuurmonumenten gaat tegen de klok in, ik wandel deze route met de klok mee. Vanaf de parkeerplaats ga je direct de bossen in en ben je omgeven door de rustige natuur.

Al snel merk ik dat dit natuurgebied een gevarieerd landschap bevat. Na de bossen wandel ik al over een stuk heide. Ik kan me al direct voorstellen dat dit stuk hartstikke mooi eruit moet zien wanneer de heide in bloei staat. De paarse kleuren zijn inmiddels vervangen door de herfstachtige kleuren. Het is aan herstelprojecten te danken dat de heide hier terug is. Ik wandel hierna door een dennenbos waar men de grove den de kop in probeert te drukken. Hier is het vochtig en groeien dus ook talloze paddenstoelen. Tijd om dus weer op de knieën te gaan om enkele foto’s te schieten. Net voor de Belgische grens verandert het landschap opnieuw en wandel ik langs enkele vennen. Dit is het leefgebied van veel verschillende vogels. Er zijn dan ook een aantal plekken waar kijkhutten zijn geplaatst zodat vogelliefhebbers rustig kunnen spotten.

Zonder dat je het merkt wandel je ineens in België. Het is dat ik een map met de route op mijn Garmin horloge aan heb staan, anders had je totaal niet door dat je de grens over bent gewandeld. Het pad loopt verder langs landbouwvelden. Ik wijk even van de route af om naar de houten wandelbrug te lopen. Deze brug is onderdeel van een andere route, maar is een mooie plek om even vast te leggen. Onder me stroomt de Dommel, die hier volledig zijn gang heeft gekregen. Waar water is, zijn natuurlijk ook weer vogels. Zodra ik weer terug op de route ben passeer ik een vogelkijkhut met uitzicht op het Hageven. Als je een verrekijker bij hebt of een flinke zoomlens is de kans groot dat je hier heel wat vogels kunt zien. Onder meer de grote zilverreiger, woudaap, watersnip, bruine kiekendief, slobeend en visarend komen hier voor. Iets verderop wandel ik langs een vogelkijkscherm waar je het water iets dichterbij hebt. Een aantal zwanen zijn even zeer fotogeniek bezig.

Mocht je inmiddels trek hebben gekregen en iets willen drinken, kun je bij Bezoekerscentrum De Wulp even pauzeren. Het Bezoekerscentrum is alleen geopend op woensdag, zaterdag en zondag. Aangezien ik op een donderdag aan het wandelen ben, kan ik hier dus niet pauzeren. Over een zandpad wandel ik verder. Aan de ene zijde zie ik landbouwgrond, aan de andere zijde zie ik de mooie natuur. Ik passeer de ‘Verkeerde Lieve Heer’. Dit kruisbeeld dat uit 1847 stamt heeft deze naam gekregen omdat het Christusbeeld zijn hoofd naar links heeft hangen, terwijl het gewoonlijk naar rechts hangt.

Het laatste gedeelte van de route is een lange weg richting het eindpunt. Ik wijk hier wederom even van de route af in de hoop nog wat Galloways te zien. Deze runderen worden ingezet voor het beheer van het natuurgebied. Ze grazen hier zodat het vennengebied niet dichtgroeit. Gelukkig kom ik een aantal van deze grote grazers tegen.

Een buizerd trekt ook mijn aandacht. De vogel vliegt continu van een boom naar de grond en terug naar de boom. Ik schroef mijn zoomlens op mijn camera en ga er even goed voor zitten. De buizerd komt steeds dichtbij en ik weet nog een prachtige actiefoto te maken.

Na mijn kleine omweg ben ik weer terug in Nederland. Hier wandel ik langs het historische vloeiweidensysteem uit de 19e eeuw die door Natuurmonumenten zijn hersteld. Het kalkrijke Maaswater heeft ervoor gezorgd dat er hier kruidenrijke hooilanden zijn ontstaan. Onder meer orchideeën en herfsttijloos groeien hier. Hoewel ik eigenlijk te laat ben om deze bloemen te zien bloeien, zie ik her en der de herfsttijloos staan. Deze krokus groeit niet in de lente, maar in de herfst.

Hiermee komt er een einde aan mijn wandeling. Ik heb gewandeld door een gevarieerd landschap, ben de grens overgestoken, heb kennis gemaakt met een diersoort die ik nog niet eerder had gezien en heb ook weer geleerd wat vloeiweiden zijn. Wat mij betreft is dit gebied absoluut de moeite waard om eens te bezoeken en te ontdekken.

Mijn favoriete wandeling op de Groote Heide is nog altijd de Strabrechtse Heide. Ik stippelde vorig jaar de Heide en Vennen route uit, een wandeling van zo’n 18 kilometer.