Turkije reisverslag #3: Laatste dag in Cappadocië

Geen tijd om te slapen deze reis. Om 5.00 word ik wakker gemaakt door mijn moeder. Buiten komt de zon langzaam tevoorschijn aan de horizon en de ballonnen gaan weer de lucht in. Nu kijken we van een afstand naar dit spektakel. We genieten samen een klein half uur om daarna terug naar bed te gaan om ook nog even in dromenland te reizen.

Vroeg in de ochtend genieten we opnieuw van de zonsopkomst en de vele ballonnen die opstijgen

Direct na het ontbijt staat de bus klaar om ons naar het zuiden van Cappadocië te brengen. Vandaag gaan we een wandeling maken in het dal van de Ihlara Vadisi. Volgens de reisgidsen wordt de Ihlara vallei gezien als de mooiste wandelgebieden van Midden-Anatolië. De bus zet ons af in het dorpje Ihlara. Vanuit hier maken we een 7 kilometer lange wandeling naar het dorpje Belisirima.

De vallei is duizenden jaren ontstaan na een heftige aardbeving. In totaal is deze ravijn 15 kilometer lang, wij zullen de helft ervan lopen op een prima wandelpad. Veel mensen wandelen hier niet. Alleen op het einde zien we enkele andere groepen toeristen lopen. Enkele waaghalzen op een mountainbike banen zich ook een weg over het wandelpad.

Ook hier zien we weer de bonte kleuren van allerlei bloemetjes die in bloei zijn. In de ravijn stroomt een rivier, genaamd de Milendis. Waar water is, is leven en dat horen en zien we. We zien grote groene en bruine kikkers en enorme libellen.

Er zijn in de vallei 100 kerken en kloosters te vinden die uit de rotsen gehakt zijn. Ooit woonden hier 5000 mensen in ruim 2000 grotten. Wij bezoeken twee van deze kerken waar we weer enkele fresco’s kunnen bewonderen.

Wanneer we Belisirima bereiken, staat ons een heerlijke maaltijd te wachten. Een bord met köfte, groente en lekkere frietjes van de aardappelen uit de regio. Een welverdiende beloning na onze wandeling. Het gebied waar we ons in bevinden is overigens verder compleet verlaten. Belisirima is 1000 jaar oud, maar wordt niet meer bewoond door mensen. Enkele kilometers verder is een nieuw dorp gebouwd waar wel mensen wonen.

De reis gaat verder en we rijden naar onze volgende bestemming die naar alle waarschijnlijkheid niet veel wordt bezocht; het Narlıgöl kratermeer. Dit meer heeft een omtrek van 2500 meter en is 70 meter diep. Rondom het kratermeer zijn enkele thermen hotels te vinden, maar ze lijken nagenoeg leeg te zijn of zelfs helemaal gesloten. Op een paar verdwaalde Turken na, zijn we hier helemaal alleen. Graag had ik een rondje om het meer willen lopen, maar de tijdsplanning staat dit niet toe.

In Cappadocië zijn 57 ondergrondse steden ontdekt. Onderzoekers vermoeden dat dit nog lang niet alles is. Zij verwachten dat er ruim 300 ondergrondse steden verborgen zijn. Vrij recent is er nog een stad gevonden. In tijden van gevaar vluchtte de bevolking van Cappadocië onder de grond. In sommige ondergrondse steden konden zelfs duizenden mensen wonen. Hier waren ze nagenoeg veilig. Als er toch gevaar was, hadden ze sluiproutes en konden ze gangen blokkeren. De vijand kon hen dus niet vinden. Wij bezoeken de ondergrondse stad van Kaymakli. Tijdens mijn eerdere bezoek in 1994 waren we hier al eens geweest, maar destijds was ik er niet in geïnteresseerd en is me ook nauwelijks iets bij gebleven van het bezoek.

Het is extreem bijzonder om te zien hoe ingenieus de bevolking destijds al was. Ze wisten precies hoe ze de verschillende etages moesten uitgraven, zodat niet alles instortte. Er werden luchtschachten en vluchtroutes uitgegraven. Door middel van een enorme stenen wiel konden gangen worden geblokkeerd. Er waren speciale ruimtes waar gekookt kon worden, baby’s verzorgd konden worden en waar doden opgeborgen konden worden tot de kust veilig was en ze hun boven de grond konden begraven. Bizar hoe mensen hier konden wonen.

Diep onder de indruk komen wij weer aan boven de grond waar het weer ineens is omgeslagen. De zwoele hitte heeft plaats gemaakt voor extreme windstoten die enorme zandstormen veroorzaken. Op de terugweg zorgt de opeenhoping van zand in de lucht voor een beperkt zicht. Gelukkig keren wij terug naar het hotel en worden we niet gezandstraald.

Het is fascinerend om te zien hoe de mensen vroeger leefden en hoe slim ze eigenlijk waren

Hiermee zit onze tour door Cappadocië erop, maar de reis in Turkije nog niet. De volgende ochtend worden we naar het vliegveld van Kayseri gebracht en vliegen we naar Izmir. Voor de komende dagen hebben we een auto gehuurd en zullen we de omgeving verkennen. We landen vroeg in de middag in Izmir en hopen snel onze auto op te kunnen halen. Nadat we enkele problemen met onze huurauto hebben tijdens de check, krijgen we een andere huurauto tot onze beschikking en kunnen we naar onze eerste stop niet ver van het vliegveld: Boncuk Köy.

Een vriendelijke man staat al ons op te wachten wanneer we de auto parkeren. De man is zo ontzettend blij en enthousiast met ons bezoek, we denken dat hier nauwelijks een bezoeker is geweest. En dat zou zonde zijn, want wat een leuke plek is dit. Hier worden de typische Turkse ogen gemaakt op een hobbymatige manier. De eigenaar heeft een ontzettend leuke tuin opgebouwd waar op iedere hoek iets te zien is. Niet alleen ogen, maar ook poppen gemaakt van aardewerkpotten, meubeltjes, fraaie bloemen en dieren zoals pauwen, kippen en geitjes. Terwijl ik foto’s maak van alle prulletjes, maakt de oude man weer foto’s van ons. We moeten zelfs enkele malen poseren. Benieuwd waar hij deze foto’s voor gebruikt.

De man neemt ons vervolgens mee in zijn winkeltje. Vol verbazing kijken we om ons heen. Wat een enorme hoeveelheid Turkse ogen! De prijzen zijn zo ongelooflijk laag hier, dat we ons verplicht voelen om ook wat te kopen. Mijn moeder en oma kopen enkele leuke items met oogbollen, ik koop een magneetje. Voor wie in Izmir of in de omgeving is, bezoek deze stek. Het is er echt geweldig.

In de namiddag komen we aan in Boyalik Beach Hotel in Çeşme. Hier zullen we de komende dagen overnachten. Vanuit hier zullen we nog veel meer hotspots van Turkije ontdekken. Te beginnen met een avondwandeling door Alaçatı. We wandelen over de hoofdstraat waar we fotogenieke huisjes, leuke boutique hotels, winkeltjes en restaurants zien. De terrassen zitten vol en het is er enorm gezellig. Op iedere hoek kun je hier leuke elementen zien die de moeite waard zijn om te fotograferen. Zoveel leuke details en elementen. We drinken een drankje en keren terug naar het hotel. Hier gaan we absoluut nog een keer heen. Maar dat kun je lezen in een volgend artikel.