Turkije reisverslag #4: Bergama en Ayvalik

Vroeger reed men op basis van een kaart. Ook ik heb in Mexico, Costa Rica, Portugal en Cuba zonder navigatiesysteem gereden. Natuurlijk ging er wel eens iets fout, maar op deze manier zie je ook de echte onontdekte plekken van een land. Dat is wel wat anders als je een TomTom voor handen hebt. Je wilt natuurlijk zo snel mogelijk je bestemming bereiken en een navigatiesysteem helpt je hierbij. Althans, dat denken we dan. Terwijl we op de snelweg rijden richting Çanakkale, wil de TomTom ons steeds van de snelweg afsturen. Logisch klinkt het niet, maar ik rijd de snelweg af. Nu rijden aan de rand van de miljoenenstad Izmir. Wellicht moeten we een andere snelweg op? De snelweg komt echter niet in zicht en we rijden steeds meer door de bergen en langs kleine dorpjes. Ooit gehoord van Demirci, Sakalli of Recepli? Ik nu wel.

De TomTom stuurt ons via een enorme omweg door het bergachtige landschap naar Bergama, maar we genieten met volle teugen

Hoewel we totaal om rijden langs deze bergwegen, maken we vele stops om even te genieten van de omgeving waar we ons momenteel bevinden. We genieten van de prachtige valleien vol kleurrijke bloemen en de bergen op de achtergrond. Dit soort plekken sla je compleet over als de TomTom je de goede richting opstuurt via de snelweg. Wij hebben het geluk om plekken te zien waar maar weinig andere reizigers ooit geweest zullen zijn.

De tijd tikt echter door en we hebben nog een dag vol plannen. Daarbij moeten we op tijd terug zijn. Ik probeer wat harder te rijden maar moet ineens vol op de rem. Midden op de weg staat een schildpad. We stoppen en zetten de schildpad langs de kant van de weg. Bizar dat het diertje onder de teken zit. Niet veel verder nog een schildpad langs te rand van de weg.

We bereiken iets na het middaguur onze bestemming Bergama. Hier gaan we de oude stad Pergamum bezoeken, dat gelegen is op de heuvel boven de moderne stad. Dit hoogste punt wordt ook wel Acropolis genoemd. Met een kabelbaan kunnen we de heuvel snel op. We zijn hier zowat alleen, maar het is dan ook midden op de dag. De temperaturen tussen de oude stenen voelt alsof het ruim boven de 45 graden is.

Pergamum is één van de meest belangrijke archeologische steden van Turkije. Niet voor niets plaatste de UNESCO deze oude stad op de Werelderfgoedlijst in 2014. De stad kent een rijke geschiedenis. Er zijn tekenen dat hier eeuwen voor Christus al mensen woonden. De Grieken stichtten hier echter een stad en werd beroemd toen Alexander de Grote hier regeerde. Later groeide de stad verder, mede dankzij een goede verstandhouding met Rome. Er werd een stadsmuur gebouwd en vele tempels. Tijdens de Romeinse periode woonden hier maar liefst 200.000 mensen.

Bergama is één van de meest belangrijke archeologische steden van Turkije. Maar er zijn nauwelijks andere toeristen

Veel van de elementen van deze oude gebouwen en tempels zijn echter in Berlijn te zien. Nadat de ruïnes van de oude stad werden gevonden, bracht Carl Humann veel elementen naar Duitsland. Hier zijn ze te zien in het Pergamonmuseum van Berlijn. Gelukkig zijn er ook nog veel restanten van de oude stad bewaard gebleven. Onder andere delen van de stadsmuur, de tempel van Trajanus, de bibliotheek, het altaar van Zeus en het theater.

Met name de restanten van de Tempel van Trajanus en het Theater zijn indrukwekkend. Zeker als je naar het theater kijkt en in de verte het lager gelegen Bergama ziet.

Zorg ervoor dat je voldoende water meeneemt wanneer je deze oude stad bezoekt. En zet vooral een pet of een hoed op. Er is hier nauwelijks tot geen schaduw en wanneer de zon goed schijnt, zul je levend verbranden. Maar neem absoluut de tijd om deze ruïnes te bekijken. Het is absoluut de moeite waard. Heb je meer tijd, bezoek dan iets verderop ook Asclepium, het eerste medisch centrum van de oudheid. Ook hier zijn oude ruïnes te zien.

Asclepium zit er voor ons helaas niet in. We hebben dankzij de adviezen van de TomTom mooie gebieden gezien, maar ook veel tijd verloren. We rijden binnen een uur naar het door naar het havenstadje Ayvalik. Deze havenstad werd tot 1923 bewoond door de Grieken. De Grieken moesten echter het land uit na het Verdrag van Lausanne in 1923. Toch wist Ayvalik de sfeer uit deze ‘Griekse’ tijd te behouden.

Helaas hebben we te weinig tijd om het leuke havenstadje Ayvalik te verkennen

We hebben helaas niet lang de tijd om dit stadje te verkennen. En dat is heel zonde. Want al snel wandelen we de straatjes van het oude centrum in en zien we hoe sfeervol het hier is. Ieder straatje heeft een mooi aanblik, overal zien we mooie details.

Enkele oude schoenen hangen uit het raam naar buiten. Binnen zit een ouderwetse schoenmaker. ‘Mogen we een foto van u maken?’. Natuurlijk, geen probleem. We zien leuke winkeltjes waar allerlei prutseltjes en prulletjes worden verkocht. Overal duiken ook katten op die zich van hun meest fotogenieke kant laten zien.

Het mooiste van alles; er lijken hier nauwelijks toeristen te zijn. De meeste mensen die Ayvalik bezoeken gaan ook naar het schiereiland Cunda of vertrekken met de ferry naar één van de Griekse eilanden. Toch kunnen we absoluut ook een wandeling aanraden in Ayvalik.

De tijd zit er voor ons helaas op. Er blijven vele straatjes voor ons onontdekt. Maar wij hebben nog een terugweg van een kleine vier uur voor de boeg. Morgen zullen we weer een lange rit maken, want dan zullen we Pamukkale en Hiëropolis bezoeken. Dat lezen jullie in het volgende verslag.

Lees ook de andere reisverslagen:

Turkije reisverslag: Terug in Cappadocië
Turkije reisverslag: Magische ballonvaart
Turkije reisverslag: Laatste dag in Cappadocië
Turkije reisverslag: Bergama en Ayvalik
Turkije reisverslag: Pamukkale en Hiërapolis
Turkije reisverslag: Efeze en Şirince
Turkije reisverslag: Laatste dag in Alaçatı