Reisverslag Patagonië #1 – Punta Arenas & pinguïns

Onze reis begint op donderdag 1 november wanneer we naar Schiphol rijden. We willen op tijd aanrijden vanwege de spits, maar we komen meerdere malen in de file te staan. Het voordeel hiervan is wel dat we niet al te lang op het vliegveld hoeven te wachten. Met KLM vliegen we allereerst naar Lima, de hoofdstad van Peru. Hier moeten we drie uur wachten op onze aansluiting naar de hoofdstad Santiago in Chili, een vlucht van zo’n drie uur. De reis zit er dan voor ons nog niet op, want wij vliegen direct door naar Punta Arenas. Nog eens een vlucht van 3,5 uur. In totaal zijn we daarom ruim 31 uur onderweg wanneer we aankomen in ons hostel in Punta Arenas. Nu gaat de reis pas echt beginnen.

Ondanks de vermoeidheid willen we direct Punta Arenas gaan verkennen. Punta Arenas is één van de meest zuidelijke steden ter wereld en telt 120.000 inwoners. De helft van de inwoners afstamt van Kroatische immigranten. Ze vestigden zich hier omdat er goud in de grond zat en je er goed schapen kon houden. De kleurrijke villa’s herinneren aan de glorietijd van de 19^e eeuw. Ze doen ook absoluut niet Zuid-Amerikaans aan. Tegenwoordig verdienen de inwoners meer aan toerisme en olie. Het weer in Punta Arenas is vaak guur en winderig. Hier regent het zelfs drie keer meer dan in Nederland, dus de lucht is vaak grijs. Wij hebben geluk, want de lucht is blauw en het zonnetje schijnt. Ideale omstandigheden om een wandeling te maken. Allereerst brengen we een bezoek aan Mercado Municipal, helaas is het niet druk omdat het vandaag een nationale feestdag is.

Ons hostel ligt op loopafstand van Plaza de Armas, het centrale plein van Punta Arenas. Midden op dit plein staat een monument van Munoz Gamero. Aan de rechterzijde van het monument zien we een beeld van een inheemse indiaan. Iedereen wrijft eens over de voeten van het beeld en kust de voeten vervolgens. Het schijnt zo te zijn wanneer je dit doet, je eens terug zal keren naar Punta Arenas. Voor de zekerheid wrijf ik ook over de voet en kus ik het beeld. Eens zien wat de toekomst zal brengen.

Aan de rechterzijde van het monument van Munoz Gamero is een beeld van een inheemse indiaan. Wie over de voet wrijft en de voet kust, zal ooit eens terugkeren op deze plek.

Aan het plein is verder de kathedraal van Punta Arenas te zien. Via de kathedraal lopen we verder naar het noorden en bereiken we het uitzichtpunt van de stad: Mirador Cerro de la Cruz. Op deze plek heb je een mooi uitzicht over de stad en de Straat van Magallan. Het is behoorlijk rustig in de stad, want het is vandaag een nationale feestdag. De meeste winkels en restaurants zijn gesloten. De drukte vinden we bij de begraafplaats van Punta Arenas. Het Cementerio Muncipal staat bekend als één van de mooiste van Zuid-Amerika. Het complex is enorm en je vind er grote familietombes. De meeste graven zijn voorzien van kleurrijke bloemen of versieringen en complete families bezoeken hun overleden geliefden. Je vindt hier graven van Chilenen, maar ook volop van buitenlanders zoals Engelsen, Duitsers, Kroaten en zelfs Nederlanders. Een wandeling over deze begraafplaats vond ik behoorlijk indrukwekkend.

Het Cementerio Municipal is een enorme begraafplaats in Punta Arenas en staat bekend als één van de mooiste van Zuid-Amerika. De meeste graven zijn voorzien van kleurrijke bloemen of versieringen en complete families bezoeken hun overleden geliefden.

Vlakbij het Monumento al Ovejero, een monument voor de schapenhouders, ligt Bar Bulnes, een biercafé waar we willen gaan eten. Dit is een populaire plek om te eten. Er worden hier verschillende stijlen bier gebrouwen en bezoekers. Aangezien ik altijd benieuwd ben naar de verschillende smaken, kunnen we een proefplankje bestellen met een IPA, APA, Red Ale en Stout. Ook Lianne bestelt een proefplankje en al snel merken we dat we hier nog wel even mee bezig zijn. De glazen zijn bijna net zo groot als in Nederland, dus we krijgen echt waar voor ons geld. Bar Bulnes staat verder ook bekend om hun pizza. Je kunt verschillende pizza’s bestellen welke op een houten plank worden geserveerd. De planken zijn een kwart, halve of hele meter groot. Ons Spaans is ‘very poco’ en de jonge serveerster spreekt helemaal geen Engels, waardoor we wat moeite hebben om uit te leggen wat we precies willen. Uiteindelijk krijgen we een halve meter pizza hawaï en een kwart meter pizza barbeque. Voor ons beide meer als voldoende uiteindelijk en de pizza smaakt heerlijk!

Na een goede en lange nachtrust voelen we ons al een stuk beter en een prima ontbijt doet ons ook goed. Het weer is vandaag omgeslagen. De lucht is grijs en het regent een klein beetje. We doen wat boodschappen en lopen naar de kust waar we het monument Costanera del Estrencho bewonderen.

Via de kust lopen we naar het hoofdkantoor van Solo Expediciones. Hier hebben we een tour geboekt naar Isla Magdalena. Op dit eiland is de grootste kolonie van Magelhaenpingüins te vinden en die willen wij natuurlijk ook bewonderen. Met de bus worden we naar de boot gebracht net buiten Punta Arenas. We krijgen allemaal een zwemvest en varen met volle snelheid naar het eiland. Wie durft mag buiten op het dek staan. De koude wind in het gezicht maakt je direct even helemaal wakker. Kennelijk zouden er ook dolfijnen zijn gespot, helaas konden wij deze dieren niet zien. Na een boottocht van een uur bereiken we Isla Magdalena en mogen we aan land. We krijgen een uur om over het eiland te wandelen. Op dit eiland leven de Magelhaenpingüins. Ze hebben net gepaard en de meeste pinguïns zijn hun ei aan het broeden in hun holletje terwijl de andere ouder op zoek is naar voedsel. De mannetjes en de vrouwtjes wisselen elkaar hierin af. Hierdoor lijkt het alsof er niet zo heel veel pinguïns op het eiland zijn. Maar de pinguïns die we zien zijn super schattig! Sommige kruipen even uit hun holletje om poolshoogte te nemen naar ons toeristen. Andere waggelen wat over de kale vlakte en een enkeling ligt versuft op de grond te slapen. Het is de eerste keer dat ik pinguïns in het wild zie en ik vind het geweldig.

We maken een dagexcursie naar Isla Magdalena, waar de grootste kolonie van Magelhaenpingüins te vinden is

Ik vind het ook heel goed dat de Chilenen dit eiland goed beschermen. De wandelpaden zijn afgezet en bewakers houden de groepen toeristen goed in de gaten. Het is verboden om de dieren aan te raken of te lokken. Hier geen selfies met dieren! Na een ronde over het eiland wordt het pad weer afgesloten en kunnen de pinguïns weer in alle rust verder met de dagelijkse gang van zaken.

Voor ons zit de trip er nog niet op, want wij varen naar een tweede eiland; Isla Marta. Op enkele meters van het eiland stopt de boot en kunnen wij aan dek de zeeleeuwen bewonderen die op het strand liggen. Misschien maken deze dieren nog meer indruk dan de pinguïns. Ze liggen in grote groepen op het strand, kleinere groepjes zwemmen in het water. Ze maken een enorm lawaai, alsof iemand met een zware stem heel hard ‘Eeeey’ roept. Hier had ik wel uren naar kunnen kijken. Maar ook hier laten we de dieren na een kwartier/half uur weer met rust en varen we terug naar Punta Arenas. Een geslaagde eerste dagtrip!

Eenmaal terug in Punta Arenas wandelen we langs de kust terug naar ons hotel, Langs de kust zijn enkele gebouwen voorzien van prachtig graffiti. We lopen even binnen bij de Microbrewery Hernando de Magallanes. maar kunnen hier geen biertje drinken. Wel mogen we een kijkje nemen naar de ketels en kunnen we wat flesjes bier kopen.

’s Avonds eten we bij La Marmita, een leuk restaurantje waar we het lokale eten kunnen proeven en waar de zelfgebrouwen bier schenken. We bestellen als voorafje een maistaartje welke wordt geserveerd met wat kruiden die je over het taartje kunt doen. Als hoofdgerecht heeft Lianne guanaca, een soort lama die alleen in dit gebied leeft. Het gerecht wordt geserveerd met aardappelen en een biersaus. Ik bestel beef dat uren heeft gesudderd met paprika en aardappelpurree. Zo maken we kennis met de Chileense keuken. Aan het huisgebrouwen bier moet nog wat gesleuteld worden, want de gisting op de fles is niet goed. Hierdoor spuit het bier direct uit de fles.

Het is dag drie van onze reis en we laten Punta Arenas achter ons. Via Bus Sur hebben we tickets geboekt om met de bus naar Puerto Natales af te reizen. Dit is een busreis van circa drie uur en onderweg zien we de velden waar de schapen grazen. Maar niet alleen schapen, ook struisvogels en lama’s.

Eenmaal aangekomen in Puerto Natales zoeken we ons hostel op, zoeken we een plekje om te lunchen en gaan we op zoek naar een winkel waar ze gasflesjes verkopen. Het blijkt echter een lastige opgave te zijn om een gasfles te vinden die bij onze branden past. Het lijkt erop dat wij een Europese koppeling hebben en die hebben ze hier dus niet.

Met de bus gaan we van Punta Arenas naar Puerto Natales, onze uitvalsbasis voor een trip naar Torres del Paine

Puerto Natales is een oud vissersstadje, maar tegenwoordig is dit de uitvalsbasis voor een tour naar Torres del Paine. Het toerisme is de laatste jaren flink gegroeid en hebben de garenverkopers langzaam naar de achtergrond geduwd. Tegenwoordig zijn er meer biercafés en wijnbars in de stad te vinden. We lopen een rondje door het stadje, maar veel noemenswaardige bezienswaardigheden kent Puerto Natales niet. Het mooiste is misschien wel de Avenida Costanera waar we een geweldig zicht hebben op de besneeuwde bergtoppen aan de overzijde van het water. ’s Avonds eten we bij een BBQ-restaurant en maken we ons langzaam op voor onze W-Trek door Torres del Paine.