Reisverslag Georgië #4 – Wandelen bij Kazbegi

Dag 10

Na het ontbijt brengen we eerst nog een bezoek aan het middeleeuwse Fort van Gori. dat bovenop de heuvel gebouwd staat. Het fort werd in de 13e eeuw al gebouwd, maar het grootste deel van het bouwwerk wat je nu nog ziet is van de 17e en 18e eeuw. Het fort werd meerdere malen aangevallen door tegenstanders en het werd tijdens de aardbeving van 1920 voor een groot deel verwoest. Nog altijd wordt er flink gewerkt aan de restauratie. Van de buitenzijde ziet het fort en redelijk imposant uit, maar de binnenplaats valt enigszins tegen. Wel heb je een mooi uitzicht over de stad en de bergen van de Kaukasus.

Op zo’n 15 kilometer van Gori ligt de verlaten grottenstad van Uplistsikhe, één van de oudste nederzettingen van Georgië. Vanaf de 10e eeuw voor Christus zouden de mensen zijn begonnen om grotten uit de rotsen te hakken nabij de de Mtkvari rivier. Er ontstond een grottenstelsel van zo’n 8 hectare. De grotten werden bewoond en gebruikt voor openbare functies. Uplistsikhe wist uit te groeien tot een belangrijke politiek en religieus centrum. Omdat de stad aan de Zijderoute lag, wist het te profiteren van de handel tussen het oosten en het westen. De stad werd in de 13e eeuw echter verwoest door de legers van de Mongoolse heerser Ögedei Khan. Wat je nu nog ziet is minder dan de helft van de oorspronkelijke stad.

Hoewel Uplistsikhe een bijzondere bezienswaardigheid is, wordt deze grottenstad nog niet extreem veel bezocht door toeristen. Toch willen we om 10.00 al binnen zijn om de grootste groepen toeristen te ontlopen. Bij de ingang huren we een audioguide zodat we meer informatie krijgen wat we precies zien. Het grottencomplex bestaat uit tunnels, waterkelders, opslagplaatsen, een markt, en theater en een gevangenis. In sommige grotten kun je nog de prachtige decoraties terugzien. De mooiste grot bevat zelfs schitterende pilaren uitgehakt uit het gesteente. Het valt nauwelijks voor te stellen dat hier ooit 5000 mensen moeten hebben gewoond. Bovenop staat een christelijke basiliek met fresco’s.

De grottenstad Uplistsikhe is een bijzondere bezienswaardigheid, maar wordt nog niet door veel toeristen bezocht.

We rijden terug richting Gori om onze weg te vervolgen naar onze eindbestemming Kazbegi. Een deel van de weg hiernaartoe staat bekend als de Georgian Military Highway. Deze weg werd in 1799 aangelegd door Russische soldaten en vormde de belangrijkste toegangsweg tot de Kaukasus. Dit was voornamelijk uit eigenbelang, want de Russen gebruikten de weg veelal voor het vervoer van militairen en militaire voertuigen. In 2006 werd de grens met Rusland gesloten, maar op aandringen van Armenië werd de weg in 2013 weer geopend. Het is immers een belangrijke handelsroute en je zult op de weg veel Russische en Armeense vrachtwagens tegenkomen.

Onderweg staan verkopers langs de kant van de (snel)weg hun waren te verkopen. Dit varieert van fruit tot hangmatten, pollepels en honing. We maken een stop om wat vers fruit te kopen. Tegen lage prijzen kun je hier nog kilo’s fruit kopen, dus we nemen 2 kilo aan heerlijke pruimen mee. Ook kopen we Churchkela, een typische Georgische lekkernij. Deze worden gemaakt van noten en druivensap dat overblijft bij het maken van wijn. De noten worden met elkaar aan een draad geregen en meerdere malen gedoopt in een saus van druivensuiker. Als dit is opgedroogd krijg je Churchkela.

De Georgian Military Highway wordt gezien als één van de mooiste routes van de wereld. We kronkelen door de bergen met behoorlijk scherpe haarspeldbochten. Mooi is de route zeker, maar ook erg gevaarlijk. Er is behoorlijk wat verkeer onderweg, voornamelijk Russen en Armeniërs. Je zou zeggen dat je hier met enige voorzichtigheid rijdt, alleen denken de Russen, Armeniërs en Georgiërs totaal anders over. Ze halen te pas en te onpas in, snijden alles en iedereen af en waarom zou je aansluiten als je via de andere weghelft of de berm met gevaar voor eigen leven ook kunt inhalen? Ik schrik me een hoedje wanneer bij een scherpe bocht ineens een tegemoetkomende vrachtwagen op mijn weghelft aangescheurd komt. Hij weet net op tijd zich tussen andere auto’s te wurmen zodat hij mij niet ramt. Op internet werd al gewaarschuwd dat ze als complete zotten rijden hier, nu maak ik het in levende lijve mee. Ik begin me langzaam maar zeker enorm te ergeren aan het gedrag van de andere weggebruikers.

Ik schrik me een hoedje wanneer bij een scherpe bocht ineens een tegemoetkomende vrachtwagen op mijn weghelft aangescheurd komt. Hij weet net op tijd zich tussen andere auto’s te wurmen zodat hij mij niet ramt.

Ondanks de ergernissen en dat ik steeds waakzaam moet zijn, probeer ik ook te genieten van de omgeving. We maken korte stops bij de Zhinvali Dam en het Ananuri klooster. Hoe meer we in de bergen komen, hoe mooier het uitzicht wordt. Een enorm rond kunstwerk doemt op en wij maken hier een korte stop. Het monument is een teken voor de vriendschap tussen de Sovjet-Unie en Georgië. Erg mooi is ie niet, maar de locatie waar dit het monument staat is schitterend. Het uitzicht op de Jvari Pass is fantastisch. In de lucht zien we behoorlijk wat paragliders die hier vast en zeker genieten van de prachtige omgeving. Wat we wel merken is dat het een stuk frisser is dan de afgelopen dagen. Door de bewolking is het maar 10 graden, 15 graden minder dan eerder op de ochtend.

Vanaf het monument is het nog 40 minuten rijden tot Kazbegi. Alleen krijgen we te maken met een behoorlijk slecht wegdek. Er staat zelfs een bord langs de weg waarop staat dat de Georgische regering hun excuses aanbiedt voor de slechte staat van de weg. Daar trekken de andere weggebruikers zich alleen niets van aan. Ze scheuren onverstoord verder en halen de meest rare capriolen uit. We zijn blij als we onze accommodatie Travel Inn Kazbegi bereiken. We nemen een warme douche en zoeken we direct een restaurant op. De komende dagen zullen we vanuit Kazbegi meerdere wandelingen maken.

Dag 11

De lucht is nog altijd bewolkt en er is grote kans op regen. We laten ons echter niet kennen, we gaan vandaag gewoon wandelen. Vandaag staat een wandeling in de Truso Vallei op het programma. Om hier te komen moeten we de afslag bij het Kobi Ski Resort nemen. Vanaf hier rijden we over een hobbelige gravelweg naar het startpunt van de wandeling. Deze vind je zodra de weg over een uiterst gammel bruggetje gaat. Veel mensen zullen hier overheen rijden en de route met de auto afleggen, maar wij parkeren hier onze auto.

Het eerste gedeelte van de wandeling gaat door een dal, parallel aan de Terek rivier. Een prachtige omgeving. De rotsen hebben hier bizarre vormen en we zien ook enkele kleine watervallen. Dit beloofd al veel goeds voor de wandeling. Wanneer we de vallei bereiken worden we verrast met een weids landschap, een gletsjer en een kalkterras in verschillende kleuren. In de verte zien we de herders met hun kudde schapen heen en weer manoeuvreren.

De trail voert verder langs een klein spookdorpje met vervallen huisjes waar enkele Georgiërs de bezoekers koffie aanbieden. We passeren oude wachttorens en een klooster waar nonnen wonen. Ze wonen hier zeer geïsoleerd maar kunnen dagelijks genieten van de schoonheid om zich heen. Het eindpunt is de ruïne van het Zakagori Fort. We worden hier aangesproken door een militair. Het is verboden om foto’s te maken van de andere zijde van de vallei. We zijn niet heel ver van Rusland en Zuid-Ossetië en dat is voor ons een no-go terrein. Helaas begint het te regenen op het moment dat we het fort bereiken. Via dezelfde weg als waar we vandaan kwamen lopen we terug naar de auto. We kunnen weer een fantastisch wandeling aan ons lijstje toevoegen.

De trail door de Truso Vallei is prachtig. Eerst wandel je door een smal dal langs de Terek rivier. Wanneer je de vallei bereikt zie je een weids landschap, een gletsjer, kalkterrassen, een spookdorp en oude wachttorens en kloosters.

Dag 12

In tegenstelling tot een dag eerder schijnt vandaag het zonnetje en is de temperatuur een stuk aangenamer. Vandaag gaan we twee korte wandelingen maken. De eerste wandeling gaat naar de populaire Gergeti Trinity Church, de kerk die 400 meter boven Kazbegi gelegen is. Er zijn twee routes die je kunt lopen. Je kunt via de steile heuvels omhoog wandelen of je loopt via de minder steile, maar langere autoweg. Wij kiezen ervoor om via de heuvels omhoog te gaan en via de autoweg terug te wandelen. Vanuit het centrum is het 3,5 kilometer wandelen, of beter gezegd klimmen, naar de Trinity Church.

De Gergeti Trinity Church is prachtig gelegen. Hoog boven Kazbegi met op de achtergrond de machtige Mount Kazbek. Helaas is de top van de berg in de wolken gehuld.

Hoog boven Kazbegi staat de Gergeti Trinity Church met de Mount Kazbek op de achtergrond. Veel mensen maken de wandeling vanuit Kazbegi naar deze kerk.

Onze tweede korte wandeling van de dag ligt niet ver van de Russische grens. Bij het kleine dorpje Tsdo verlaten we de hoofdweg en rijden we via een gravelweg tot aan Camo Cveleti. Hier parkeren we de auto en gaan we te voet verder. Gele bordjes wijzen de route naar de Gveleti Small en Big Waterfall. De twee watervallen liggen niet ver van elkaar vandaan en binnen een uur kun je beide watervallen hebben gezien. Voor de kleine waterval moet je de linkerzijde aanhouden. De kleinere waterval ligt verstopt tussen de rotsen en vangt nauwelijks zonlicht. Misschien de reden dat de meeste mensen deze juist niet bezoeken, maar dat geeft ons de rust om hier met z’n tweeën te genieten. De grotere waterval wordt door meerdere mensen bezocht, maar is dan ook een stuk indrukwekkender. Deze ligt aan de andere kant van het gravelweg en is binnen een kwartier te bereiken.

Nu we toch in de buurt van de Russische grens zijn, nemen we nog even een kijkje bij het Dariali klooster. Dit klooster is nog niet eens zou heel oud, het werd in 2005 geopend.

Dag 13

De wekker gaat al om 5.30. Voordat we Kazbegi verlaten willen we bij de Trinity Church namelijk de zonsopkomst bewonderen. Met de auto rijden we de berg op en we zoeken op de berg een mooie spot uit met uitzicht op de kerk. We zijn veel te vroeg, want de zon moet natuurlijk vanachter de bergen tevoorschijn komen. Het is dus een uurtje koukleumen, maar om 7.00 komen de eerste zonnestralen vanachter de berg vandaan. De besneeuwde toppen van Mount Kazbek, die in de ochtend niet in de wolken gehuld is, wordt prachtig verlicht. Een half uur later verschijnt de raken de zonnestralen ook de Trinity Church.

Omdat het nu nog relatief rustig is en de top van de Mount Kazbek zichtbaar is laat ik de drone nog eens de lucht in gaan voor enkele schitterende opnames.

Ontbijten doen we vandaag niet bij onze accommodaties maar bij Awtobus. Dit is een bus langs de kant van de weg die omgetoverd is tot een restaurant. Misschien niet geheel geschikt voor een goed ontbijt want ze hebben er cake, taart en zoete broodjes, maar deze wilden we graag nog even meenemen. Het gebeurt niet alledaags dat we ontbijten in een bus.

Na het ontbijt checken we uit bij onze accommodatie en rijden we richting de Juta Vallei. Op voorhand hebben we hier te weinig informatie over opgezocht en geen korte wandelroutes gevonden, maar de foto’s die we hadden gezien beloofden veel goeds. Om hier te komen moeten we naar het dorpje Sno rijden. Zodra we van de Georgian Militairy Road afbuigen zien we aan onze rechterzijde enkele enorme beelden van steen in het gras staan. Deze zijn hier neergezet door een kunstenaar. De hoofden moeten bekende Georgiërs voorstellen. Helaas kom ik niet verder dan Shota en Archil Arveladze en Giorgi Kinkladze. Het doet me een beetje denken aan Berg Nemrut in Turkije.

We rijden de weg helemaal af tot we een parkeerplaats bereiken. Vanaf dit punt starten we aan een korte wandeling. Al snel komen we erachter dat we ons meer hadden moeten verdiepen in de Juta Vallei. De omgeving is schitterend en je kunt hier prachtige wandelingen maken naar bergmeertjes en gletsjers. Zo veel tijd om te wandelen hebben we niet, aangezien we nog een stuk te rijden hebben. We besluiten daarom om tot 14.00 te wandelen en niet verder dan het eerste bergmeer te gaan. Wandelen in deze vallei is schitterend. De vallei is volledig groen en voor je zien we de prachtige massieve bergtoppen. Na 6 kilometer bereiken we een bergmeertje en zien we ook een waterval. We hadden graag verder willen wandelen om meer te zien van deze vallei…. Voor diegenen die Kazbegi gaan bezoeken, ga absoluut hierheen en stippel een mooie wandelroute uit.

Volgende stop is Mtscheta, een stad niet ver van de hoofdstad Tbilisi. Onderweg rijden we langs een tuin waar allerlei oude auto’s staan. Ik had hier eigenlijk op de heenweg al willen stoppen. De auto’s zijn in bezit van een autoliefhebber die van zijn tuin een museum wil maken. Voor 20 GEL (een enorm hoog bedrag voor wat oude auto’s) mag je het terrein op en de auto’s bekijken en fotograferen. De eigenaar, die geen Engels spreekt, vertelt je graag welk merk je ziet. Hier staan voornamelijk oude Russische auto’s. Jammer genoeg zijn de auto’s in niet al te beste staat, maar dit maakt het wel weer fotogeniek. Een half uur lang maak ik mijn foto’s en dan gaan we verder naar Mtscheta.