Reisverslag Georgië #2 – Svaneti, wandelparadijs van Georgië

De provincie Svaneti is gelegen in het Kaukasus gebergte en is de hoogst bewoonde regio van Georgië (en van Europa). De Svaneten zijn een oeroud Georgisch bergvolk met een eigen identiteit en taal. Unieke en pittoreske dorpjes tussen de besneeuwde bergtoppen kenmerken dit gebied. In de dorpjes staan middeleeuwse torenhuizen die als verdediging constructies fungeerden. Bij een aanval van de vijand werden de dieren naar de onderste etage gebracht en de mensen erboven. Het is nog niet lang geleden dat Svaneti ver van de gebaande paden lag. Grote delen van het gebied waren enkele via bergpaden bereikbaar. Door de geïsoleerde ligging waren de dorpen zelfvoorzienend.

Dankzij de aanleg van nieuwe wegen kunnen toeristen het gebied een stuk beter bereiken. De meeste toeristen komen hier voor de dorpjes met de unieke torens, maar ook voor de natuur en het landschap. Precies de reden waarom wij dit gebied ook op ons lijstje hebben gezet.

Svaneti was nog niet zo lang geleden alleen bereikbaar via bergpaden. Door die geïsoleerde ligging lijkt hier nauwelijks iets verandert te zijn na al die jaren.

Dag 4

Vanuit Martvili staat ons een flinke rit te maken naar Mestia te wachten, een rit van ongeveer 4 uur. Hoewel de wegen redelijk verlaten zijn, moet ik nog altijd goed uitkijken. Er zitten een heleboel gaten in de weg en er staan allerlei dieren midden op de weg. Zo zien we koeien ganzen, schapen, geiten, honden, paarden en ezels midden op de weg staan. Ook mensen vinden het kennelijk nodig om midden op de weg te gaan zitten. We moeten daarnaast ook een stuk omrijden als we bij een ingestorte brug aankomen en niet verder kunnen rijden.

Onderweg rijden we langs de Enguri dam en deze is zeker een korte stop waard. Met een hoogte van 272 meter is deze dam de op één na grootste boogdam ter wereld. Alleen de Jingpin-I dam in China is groter. Daarnaast is het na de Nurek Dam in Tadzjikistan en de Grande Dixence dam in Zwitserland de derde hoogste dam ter wereld. Erg imposant om te zien. Wij kunnen zelf niet de dam op, maar vanaf een afstand op de dam neerkijken.

Na de Nurek dam in Tadzjikistan en de Grande Dixence dam in Zwitserland is de Enguri dam tevens de derde hoogste stuwdam ter wereld.

De Enguri dam werd in de jaren ‘70 gebouwd om elektriciteit op te wekken voor de Sovjet-Unie. Tegenwoordig wordt 40% van de elektriciteit van Georgië hier opgewekt. Er zijn grote plannen met de dam, want borden laten toekomstbeelden zien dat dit dé toeristische hotspot van Georgië moet gaan worden. Concerten bij de dam, kabelbanen en platformen en allerlei avontuurlijke activiteiten zoals paragliding en bungeejumping zijn de wilde ideeën. Deze zijn nu uiteraard nog niet aanwezig, maar je kunt wel een boottrip maken over de Enguri rivier om de omliggende omgeving op het water te ontdekken. Daar hebben wij geen tijd voor.

We vervolgen onze weg naar Mestia en rijden langs het enorme Enguri meer. Ik baal er van dat ik niet even ben gestopt, want door de zon is het water fantastisch blauw van kleur. Op de terugweg was het bewolkt en was het meer langs niet zo mooi. Voordat we inchecken bij ons Guest House in Mestia, rijden we een stukje verder om naar de Chalaadi gletsjer te wandelen. In verschillende reisgidsen staat dat de hike start in Mestia en dat je langs het vliegveld kunt lopen. Dit eerste stuk kun je beter overslaan, want er wordt flink gebouwd waardoor een stuk bos is gekapt en deze route niet erg mooi is. Beter kun je een stuk doorrijden naar het einde van de gravelweg.

Nadat we de ietwat gammele brug hebben overgestoken wandelen we de bossen in waarbij je langzaam bergop gaat. Na verloop van tijd wandelen we langs de sterk stromende Mestiachala rivier. We merken al snel dat dit water ijskoud moet zijn, want de temperatuur daalt onmiddellijk.

Wanneer we uit het bosrijke gebied verlaten en in het open gebied komen, worden de prachtige bergen zichtbaar en zien we de gletsjer al liggen. Langs het pad groeien allerlei planten en bloemen. Hiervoor zijn we naar Georgië gekomen. Wat een prachtig landschap, de natuur kan zo mooi zijn. Zodra het pad ophoudt wandelen we over de enorme keien nog een stuk verder om dichterbij de gletsjer te komen. De gletsjer zelf lijkt onbereikbaar omdat deze redelijk hoog gelegen is. Een enkeling probeert het alsnog, maar moet de klim al snel staken. Ik kan me daarbij ook niet voorstellen dat het de bedoeling is dat je dichterbij mag komen. We zoeken een stabiele steen om te genieten van het landschap om ons heen en de drone de lucht in te sturen.

Ons rest de terugweg via hetzelfde pad naar de auto. We rijden naar ons Guest House Lalaidi Rooms, nemen een frisse douche en gaan op zoek naar een leuk restaurant. Mestia is in tegenstelling tot de eerdere bestemmingen die we hebben bezocht een stuk toeristischer en er zijn voldoende mogelijkheden om te eten.

Dag 5

De volgende maken we ons op voor een flinke dagwandeling. Vanuit Mestia zullen we de bergen in hiken om bij de Koruldi Lakes uit te komen. Een wandeling van ruim 20 kilometer waarbij we ruim 2000 meter zullen moeten klimmen en afdalen. Jammer genoeg voel ik me die ochtend verre van goed. Mijn eetlust is compleet verdwenen en ik krijg geen hap door mijn keel bij het ontbijt. En daar zal ik later enorm veel last van krijgen.

Vanuit het centrum van Mestia beginnen we aan onze wandeling. Direct vanaf het begin van de trail gaan we al bergopwaarts en dit zal zo blijven tot we de Koruldi Lake zullen bereiken. De trail is overigens fantastisch qua landschap en uitzichten. Al snel wandelen we tussen de bossen. Het is bijzonder om te zien hoe de begroeiing steeds verandert naarmate we stijgen. Na verloop van tijd wandelen we over de trail waar de jeeps omhoog rijden. Zodra we het uitzichtpunt met het kruis bereiken, merk ik dat de energie langzaam uit mijn lichaam verdwijnt. Het wordt zwart voor me ogen en langzaam worden mijn voeten steeds zwaarder. In de verte zien we nog altijd mensen lopen en het lijkt nog zo ver weg. Met een dosis aan druivensuiker weet ik de Koruldi Lakes te bereiken, maar ik plof direct neer in het gras. Na een boterham met kaas en een flink aantal pruimen voel ik me al een stuk beter en kan ik ook genieten van deze plek.

De hike naar de Koruldi Lakes gaat alleen maar bergop en is daardoor redelijk pittig. Maar je zult absoluut genieten van het landschap en het uitzicht.

De Koruldi Lakes zijn drie verschillende bergmeertjes die niet al te ver van elkaar af gelegen zijn. Het is even wachten tot de miezerregen ophoudt en het niet meer waait, want de reflecties van de besneeuwde bergtoppen en de flinke wolkenpartijen in het water zijn prachtig. Jammer genoeg wordt het boven de bergtoppen behoorlijk donker. De regen die voorspelt is nadert en we maken ons op om terug naar Mestia te lopen.

Gelukkig is het een stuk eenvoudiger om af te dalen. Toch ben ik heel blij als we in Mestia arriveren. We trakteren onszelf op een flink glas bier en een cola zodra we weer beneden zijn. Terwijl we proosten kijken we nog eens naar de bergen waar we het kruis zien. Daar hebben we enkele uren nog gestaan.

Dag 6

Ushguli is een unieke bestemming in Svaneti. Dit gebied bestaat uit vier bij elkaar gelegen dorpen en ligt diep verscholen in de Kaukasus op een hoogte van 2100 meter. Hiermee is Ushguli de hoogst permanent bewoonde gemeente van Europa, al wonen er niet meer dan 300 mensen. Door de geïsoleerde ligging was het dorp redelijk ontoegankelijk voor buitenstaanders. Zes maanden per jaar ligt er een dik pak sneeuw in het dorp, waardoor het nog altijd lastig bereikbaar is. Uiteindelijk is dit de reden dat deze regio intact is gebleven. Gelukkig is er nog geen massatoerisme en is het geen populair skigebied geworden. Het is daarom een goed teken dat Ushguli met haar gebouwen op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO zijn geplaatst.

Vanuit Mestia rijden we naar Ushguli. Hoewel het maar 47 kilometer rijden is, doen we er zo’n 2 uur over om het dorp te bereiken. De wegen zijn ongeasfalteerd en in slechte staat. Door de regen van afgelopen nacht is de weg ook nog eens vol met diepe plassen. Toch is het één van de mooiste routes die we zullen rijden in Georgië.

Ushuli staat sinds 1996 op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO vanwege het uitzonderlijke berglandschap en de middeleeuwse dorpjes en torenhuizen.

Als we aangekomen zijn in Ushguli nemen we de tijd om het dorpje te verkennen. We kunnen de populaire wandeling naar de Shkhara gletsjer maken, maar hiermee ben je ruim 6 uur bezig. Ons kennende zijn we er een stuk langer mee bezig. Daarom besluiten we om in alle rust het dorp zelf te verkennen. Het dorp bestaat uit een verzameling oude huizen en enkele torenhuizen. De tijd lijkt hier stil te hebben gestaan en we wanen ons terug in de middeleeuwen. Varkens en koeien lopen over de zandpaden. Hoewel er zeker toeristen zijn, is het verre van druk. Er zijn ook enkele kleine cafés en enkele eenvoudige homestays, maar daarmee is alles ook gezegd.

Ik weet niet precies wat ik van Ushguli moet vinden. Uniek is het dorp zeker, maar het is ook een rommeltje. Enkele oude huizen zijn totaal niet onderhouden en staan half op instorten. Overal ligt rotzooi, brandnetels groeien uit alle hoeken en gaten en tijdens het wandelen door de dorpen moet je continu uitkijken dat je niet in een enorme koeienvla stapt. Nu Ushguli op de Werelderfgoedlijst staat, hoop ik van harte dat er ook geïnvesteerd wordt in het dorp zonder dat de authenticiteit verloren gaat.

Dag 7

Voordat we Mestia weer verlaten hebben we nog een volledige dag om te wandelen. Op internet hebben we nog een mooie dagwandeling gevonden naar de Shudgra waterval. We besluiten hier naartoe te rijden. Om bij het startpunt te komen moeten we zo’n 45 minuten rijden naar het dorpje Mazeri.

We parkeren de auto langs de weg en gaan op zoek naar het startpunt van de wandeling. Hoewel de trails meestal goed aangegeven staan, is het startpunt van een wandeling wat lastiger te vinden. Hiervoor maken wij gebruik van de app Komoot. Zo weten we altijd waar we ons bevinden en waar het startpunt van de wandeling is. Eenmaal in het dorp zelf zijn we op de goede weg. Via grasweiden waar koeien staan te grazen steken we de rivier over en lopen we parallel aan de Dolra River. Deze rivier moeten we blijven volgen terwijl we langzaam bergop gaan. Voor ons hebben we continu zicht op de iconische Mount Ushba en in de verte zien we de waterval al.

Na twee uur bereiken we een tweede brug die we moeten oversteken waarna we aankomen bij een camping en een post van de grenspolitie. We wandelen de camping over en moeten nog even een flinke klim maken tussen de frambozenstruiken. Eenmaal boven hebben we een fantastisch uitzicht op de Shikra vallei en de dubbele waterval. We ploffen neer op een steen en smeren hier een broodje terwijl we genieten van de natuur om ons heen. Andere wandelaars proberen ondertussen het wilde water over te steken om dichter bij de waterval te komen. Dat gaat niet altijd goed, want sommige mensen vallen in het water. Wij vinden het prima om van een afstand te genieten en de drone wat dichterbij te sturen. 

Vanaf hier kun je nog verder wandelen naar de Ushba gletsjer. Deze trail wordt echter omschreven als de moeilijkste van de Mestia regio en is behoorlijk steil en gaat over flinke keien. Daarom besluiten we om terug te keren. Maar niet voordat we nog flink wat lekkere frambozen hebben geplukt. Bij het Travelers café bestellen we later ook nog een koud drankje.

Onze reis gaat verder. We rijden terug richting Kutaisi omdat we niet door Zuid-Ossetië kunnen komen. Hier zullen we onder meer het voormalige kuuroord Tskaltubo en de geboortestad van Stalin bezoeken. Dit lees je binnenkort op Reizen & Reistips.