Reisverslag Amerika #6: Onder de indruk van Capitol Reef

Het is koud wanneer we wakker worden in Idaho Falls. Na een simpel ontbijtje en het krabben van de ruiten van de auto, maken we ons op voor een lange rit. We moeten een kleine 700 kilometer afleggen om Capitol Reef National Park te bereiken. Het grootste gedeelte kunnen we gelukkig via de snelweg afleggen. Interessant is om de omgeving gaandeweg te zien veranderen. De besneeuwde bergtoppen en het groene landschap laten we langzaam achter ons. We rijden dwars door Salt Lake City, waar het enorm druk op de weg is. Hierna wordt het landschap alsmaar droger. Ook de kou van de afgelopen dagen lijkt inmiddels ver weg; het zonnetje schijnt.

Na een korte break en een kopje koffie rijden we verder. In het plaatsje Scipio verlaten we de snelweg en rijden we verder via de UT-24 West. We passeren allerlei kleine dorpjes waar geen supermarkten, hotels of restaurants te vinden zijn. Hier zijn we echt in het binnenland van Utah. In Sigurd stoppen we bij een ietwat vervallen oude postkantoor. Het blijkt een winkeltje te zijn waar ze naast visgerei, wapens en kogels ook hamburgers serveren. Een oud dametje maakt lichtelijk chagrijnig twee hamburgers voor ons klaar. Terwijl wij een plaats zoeken om te zitten, kijken we eens goed om ons heen. De winkel is gedateerd alsof de tijd enkele jaren stil heeft gestaan. Gelukkig smaakt de hamburger prima en kunnen we onze route vervolgen.

Rond drie uur in de middag bereiken we het Capitol Reef National Park. Het park dankt zijn naam aan de enorme monolieten in de woestijn. Sinds 1971 is Capitol Reef een National Park, maar al een National Monument sinds 1936. In het noorden ligt het woestijnlandschap Cathedral Valley. In het zuiden ligt het Waterpocket Fold, een geologisch fenomeen. Dit is een lange plooi in de aardkorst van maar liefst 160 kilometer. Deze plooi is ontstaan in verschillende geologische tijdperken. De kleuren van deze plooi zijn spectaculair. Midden in het park hebben de mormonen een nederzetting gesticht rondom Fremont River. In het park zijn verschillende wandelroutes en uitzichtpunten.

We checken in bij het hotel aan de rand van het National Park, zetten onze koffers in de kamer en stappen direct weer in de auto. Wij willen immers nog iets van het Capitol Reef National Park zien deze dag. We besluiten dat we de Hickman Bridge Trail gaan lopen, een eenvoudige wandeling van 3 kilometer op en neer. Via zanderige paden en rotsen lopen we naar het hoogtepunt van de trail, een natuurlijke brug. Onderweg genieten we van de gekleurde rotsen, bizarre rotsformaties en de typische dode bomen die uitermate fotogeniek zijn, tot we aankomen bij de Hickman Natural Bridge. Deze natuurlijke brug heeft een hoogte van 41 meter en is gelegen op een fraaie locatie. Doordat de zon al redelijk laag staat, is het lastig om goede foto’s te maken door de schaduwen en de felle kleuren van de rotsen. Terwijl ik probeer de beste foto’s te maken, raken we aan de praat met een vrouw en haar kinderen. Ze geeft ons nog enkele tips in het vervolg van onze reis en geeft aan dat we ’s avonds echt naar de sterrenhemel moeten gaan kijken.

We willen graag de zonsondergang zien bij Goosenecks Overlook, dus lopen we wat sneller om terug bij de auto te zijn. Gelukkig komen we op tijd aan en kunnen we ook nog genieten van het uitzicht van Goosenecks Overlook. Vanaf hier heb je een geweldig uitzicht op de Sulphur Creek Canyon. De diepte van deze vallei is duizelingwekkend, maar dat weerhoudt me niet om enkele foto’s op het randje van de afgrond te maken. Alleen op deze manier kun je de aantonen hoe immens de diepte is. Om de zon volledig onder te zien gaan, lopen we naar de Sunset Point. Een trail van een kilometer lijdt tot een panoramisch uitzicht op de omliggende rotsen. De ondergaande zon laat deze rotsen rood kleuren, terwijl de lucht langzaam oranje en roze wordt. Wat is dit een geweldige plek.

In de avond eten we tegenover onze accommodatie Capitol Reef Resort bij Patio a Spaghetti Western Café. Hier bestellen we een bord met pasta met gehaktballetjes en een lokaal biertje. Wanneer we weer naar buiten lopen is de lucht helder en zien we al een geweldige sterrenhemel. Ik pak mijn statief in en we rijden naar het Panorama Point om een poging te wagen om de sterrenhemel op de foto te zetten. Op deze locatie zijn we ver weg van de hotels en is er geen lichtvervuiling waardoor we zelfs de Melkweg goed zien. Lianne ziet tientallen vallende sterren. Een hemel zoals deze heb ik nog nooit zo meegemaakt. Helaas blijkt dat ik nog wat oefening nodig heb met het fotograferen van een sterrenhemel. Tips zijn derhalve welkom :)