Reisverslag Amerika #13: Grand Canyon North Rim

Doordat we de loting in Kanab vandaag overslaan, hoeven we geen rekening houden met het uur tijdverschil. Dat scheelt weer een uurtje slapen. In plaats van de loting hebben we besloten om naar Grand Canyon National Park te rijden. We twijfelden of we dit park wilden bezoeken, maar aangezien we onze tijd niet nogmaals willen verprutsen, besluiten we deze dag te besteden aan de Grand Canyon. Het populairste en meest bezochte park van de Verenigde Staten kunnen we immers toch niet overslaan? De meeste bezoekers die de Grand Canyon bezoeken gaan naar de South Rim. Wij gaan echter naar het veel minder bezochte North Rim. Dit deel is van mei tot oktober geopend.

De US Route 89A staat in de top 5 van Scenic Drives van de Verenigde Staten, volgens Lonely Planet. Daar zijn wij het mee eens.

Vanuit Page nemen we de US Route 89A welke ons langs prachtige landschappen brengt. We rijden langs de Vermilion Cliffs en House Rock Valley. Af en toe zetten we de auto even langs de kant om te genieten van het uitzicht. Niet voor niets heeft de Lonely Planet deze weg in de Top 5 Scenic Drives gezet.

Net voordat we het Grand Canyon National Park inrijden ziet Lianne in de verte een beest in het gras lopen. Het is ver weg, waardoor we niet goed kunnen zien welk dier het is. Ik zet de auto langs de kant en pak mijn zoomlens. Wanneer ik heb ingezoomd denk ik een coyote te zien, hetzelfde dier als in Yellowstone National Park. Dan stopt er ook een Australisch koppel en de man vraagt aan me of hij de foto mag zien. Ik laat hem mijn zojuist genomen foto’s zien en zoom in op het dier. De man zegt direct stellig dat hij zeker weet dat het een wolf is. Hij zegt het verschil tussen een coyote en een wolf goed te kunnen zien. Ik geloof hem op zijn woord en bedank hem voor de informatie. De wolf is niet alleen, er loopt niet ver van het dier een tweede wolf. Hoewel het heel ver weg is, ben ik oprecht blij dat ik voor het eerst in mijn leven een wolf heb gezien.

In de verte zien we twee wolven door het gras tippelen. Geweldig, we hebben wolven gespot!

Als we Grand Canyon National Park inrijden, worden we erop geattendeerd dat er momenteel gecontroleerde brandjes woeden in het park zijn en dat op sommige plekken het zicht minder kan zijn. De vieze lucht van rook is al direct merkbaar en we zien delen van de bossen inderdaad in brand staan. Het deert groepen bizons helemaal niets. Op enkele meters van de rokende bomen blijven de beesten rustig grazen en liggen.

Verderop blijkt dat de branden grote delen van het bos hebben verwoest. Het oogt vrij triest. Grote leefgebieden van dieren is totaal verwoest door toedoen van de mens. Ik vraag me af of dit echt nodig is, kan de natuur dit niet zelf kan oplossen?

Onze eerste stop maken we bij de Grand Canyon Lodge. Hier maken we een korte wandeling van een kleine kilometer naar het Bright Angel Point. Aan het einde van het pad hebben we een fantastisch uitzicht op de Grand Canyon. Door de branden en de laagstaande zon is het een beetje heiig, maar wat voelen we op op dat moment klein. In de verte zien we de Roaring Springs stromen, de enige waterbron van de North Rim. Deze rivier ligt 1.1 kilometer lager dan op het punt waar wij nu staan. Het wandelpad langs de diepe afgrond biedt veel prachtige panorama’s. Er zijn nauwelijks andere mensen, mede doordat de Grand Canyon Lodge ook dicht is. Het is heerlijk wandelen hier.

Via de Cape Royal Road rijden we naar een ander geweldig uitzichtpunt, Point Imperial. Met 2684 meter is dit het hoogste uitzichtpunt van het Grand Canyon National Park. Vanaf hier hebben we zicht op de Painted Desert het het oosten van de Canyon. We zien enkele helikopters vliegen door de vallei. De machines zijn niet meer dan kleine bewegende stipjes in de immense omgeving.

De Point Imperial is met 2684 meter het hoogste punt van de Grand Canyon. Hier heb je een geweldig uitzicht.

We rijden verder naar het westen en maken nog een stop bij twee andere uitzichtpunten; Vista Encantada en Roosevelt Point. Dit uitzichtpunt werd vernoemd naar de 26e president van de Verenigde Staten voor de moeite die hij nam om het gebied te beschermen.

Voordat we aan het einde van de Cape Royal Road aankomen, rijden we langs weer een prachtig uitzichtpunt; Walhalla Overlook. Hier kijken we uit op de Unkar Delta, een vertakking van de Colorado River. Het gebied werd vroeger bewoond door de Puebloans, inheemse indianen die hier rond 1050 leefden. Er zijn rondom het uitzichtpunt enkele opgravingen te zien.

Aan het einde van de weg komen we aan bij de parkeerplaats van Cape Royal. Hier beginnen we aan een wandeling van nog geen kilometer. Niet alleen kunnen we genieten van de fraaie uitzichten, we vinden ook de borden van de vegetatie om ons heen zeer interessant. Allerlei informatieborden vertellen ons meer over de bomen en struiken die we zien. Wie hier stil is hoort allerlei geluiden. De stroming van de Colorado River, het geritsel van de eekhoorn en het gefluit van allerlei vogels.

De Cape Royal Road eindigt bij een parkeerplaats. Vanaf hier volgt een korte wandeling naar het uitzicht van Cape Royal.

We zien Angels Window, een gat in de rotsen dat door erosie is ontstaan. Door het gat zien we de Colorado River van een afstand stromen. Vanaf Angels Window hebben we weer een geweldig uitzicht op de gekleurde rotsen.

Aan het einde van het wandelpad komen we uit bij het uitzicht van Cape Royal. We staan nu recht tegenover het uitzichtpunt van de South Rim. Kijk goed naar de rotsformaties vanaf dit punt. Ze lijken namelijk op Aziatische tempels en dragen ook de namen van Shiva en Vishnu. Ook deze rotsen zijn door erosie zo gevormd. Wat is de natuur toch enorm bijzonder.

Voordat we het park weer verlaten maken we nog een korte wandeling bij de Cliff Spring Trail. Een korte wandeling van 1,3 kilometer die ons moet brengen naar druipende rotsen. Het pad is eenvoudig te belopen en we kijken goed om ons heen. We zien Stellar’s Jay’s (prachtig blauw gekleurde vogels), Mountain Chikadee’s (vogels die aan de rotsen kleven) en de prachtige Kaibab White Tailed Squirrels (eekhoorns met een fraaie witte staart). In de rotsen houden nieuwsgierige chipmunks ons in de gaten.

Voor we het weten bereiken we de bron waar het water van de rotsen druppelt. We hebben echter niet het idee dat dit het hoogtepunt van de wandeling is, dus wandelen we verder. Het pad wordt echter steeds lastiger en we moeten ons een weg banen door het struikgewas. Het uitzicht is super, maar dit kan niet het pad zijn. We draaien daarom om en lopen terug naar de auto. Later blijkt inderdaad dat we veel te ver zijn gelopen en dat de bronnen niet zo heel spectaculair zijn.

Via de Scenic Route rijden we vervolgens terug naar Page. We hebben een goede keuze gemaakt door de loting in Kanab te laten schieten en dit prachtige park te bezoeken.