Reisroute Cuba

Vanuit Amsterdam vliegen we met Martinair naar Varadero. Direct na aankomst, halen we onze koffers op en zoeken we onze huurauto op. Met een Seat Cordoba zullen we de komende dagen door Cuba rijden. Wanneer alles is geregeld zoeken we ons hotel op in het toeristische gedeelte van Varadero. De avond valt al, dus na het avondeten en een drankje zoeken we ons bed op. De vakantie gaat beginnen.

Zodra we wakker worden genieten we eerst even van het strand van Varadero waar op dat moment nog niemand te vinden is. Na het ontbijt maken we ons gereed om naar onze eerste bestemming te gaan. We rijden zuidwaarts richting Playa Larga, de Varkensbaai. In 1961 was dit het podium voor een mislukte invasie van Cuba, gesteund door de Amerikaanse CIA. Aangezien we nog geen navigatiesysteem hebben, rijden we met een landkaart in de hand. Vreemd genoeg zien we geen oprit voor de snelweg, terwijl we de snelweg zien. Omdat het allemaal te lang duurt, rijd ik via het gras, de verkeerde zijde van de snelweg naar de andere baan alwaar we onze weg kunnen vervolgen. Geen paniek, want op de snelweg is nauwelijks verkeer. We passeren Criadero de Cocodrilos en stappen hier uit.

Deze krokodillenfarm is de grootste in Cuba en werd in 1962 opgezet door Fidel Castro om 16 bedreigde reptielsoorten te behouden. Let wel op, diervriendelijk is het hier allerminst.

We verlaten de krokodillenfarm en rijden door naar Playa Larga. Het is één van de mooiste stukken strand van de Caribische kust. We boeken een tour voor de volgende dag in het Peninsula de Zapata en zoeken een hotel. Helaas is er geen ruimte in het hotel waar we terecht kunnen, waardoor we verder rijden naar het nabij gelegen Playa Giron.

Vroeg in de ochtend rijden we terug naar Playa Larga waar we onze gids oppikken. Met hem rijden we het natuurgebied Peninsula de Zapata in. Dit gebied staat voornamelijk uit moeras en vormt het leefgebied voor vele soorten vogels. Onze gids probeert ze met geluidjes te lokken. In het water zien we flamingo’s. Verder zien we wat kleine vogels.

Aan het einde van de ochtend zit onze tour erop, zetten we de gids weer af en rijden we door naar Cienfuegos. Het historisch centrum van deze stad is goed bewaard gebleven en de meeste bezienswaardigheden zijn rondom het Parque Martí te zien. Vanwege de opvallende stadsplanning heeft de UNESCO de stad op de Werelderfgoedlijst geplaatst. Het is echter zo warm midden in de dag dat we enkel het Parque Martí en de omliggende gebouwen bezoeken en ook nog een kijkje nemen bij het Cementerio General la Reina, alvorens we doorrijden naar Topes de Collantes.

Dit groene gebied ligt 800 meter boven de zeespiegel. De grootste attracties zijn haar natuur, de rivieren, watervallen, natuurlijke zwembaden. Er groeien hier 40 inheemse orchideeën, 100 verschillende varens en ook gember en koffie.

Na het ontbijt proberen we de waterval te bezoeken in het natuurgebied. Dit proberen we echter te bereiken met onze auto, maar al snel blijkt dat we hiervoor een 4×4 auto nodig hebben. Wanneer de weg enkel grote keien zijn, draai ik de auto om en zoeken we naar een andere weg om de waterval te bereiken. Helaas vinden we deze niet en we verdwalen. We maken we enkele stops bij prachtige uitzichtpunten.

Ineens doemt een groot standbeeld van Ché Guevara op. We zijn per toeval in Santa Clara aangekomen, wat helemaal niet op onze planning stond. Maar nu we er toch zijn, willen we dit mausoleum van Ché Guevara uiteraard zien. Op 28 decemeber werd dit gigantische monument onthuld. Onder het standbeeld van Ché zijn allerlei taferelen uit zijn leven te zien voorzien van de historische woorden uit zijn afscheidsbrief.

Naast het Monumento Comandante Ernesto Ché Guevara heeft Santa Clara meer te bieden. Iets verderop staat het Tren Blindado-monument. Op 28 december 1958 veroverde Ché Guevara met 300 man de stad dat door 3000 soldaten werd verdedigd. De volgende dag liet Ché een gepantserde trein ontsporen met 408 soldaten. Verder bezoeken we een sigarenfabriek en bezoeken we het Parque Leoncio Vidal. Daarna rijden we door naar Ciego de Avila waar we zullen overnachten.

De volgende stad die we bezoeken is Camagüey. Dit is één van de zeven dorpen die de Spanjaarden stichtten in Cuba. Het centrum van de stad staat op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO vanwege de unieke 19e eeuws stadsplanning. Camagüey is een labyrint van kronkelstraatjes, doodlopende stegen, splitsingen en pleinen. Het is dus lastig om hier de weg te vinden, maar in de stad heerst een relaxede sfeer en zijn er volop mooie gebouwen te vinden.

In de middag verlaten we de stad weer en rijden we door naar Manzanillo. Dit kleine stadje ligt in het gebied waar de daden van Fidel Castro’s rebellen in de Sierra Maestra nog voort leven. We bezoeken het Parque Céspedes en bekijken de omliggende gebouwen.

In de ochtend rijden we naar het Desembarco del Granma dat ook al op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO staat. Dit nationale park maakt deel uit van de Sierra Maestra en het kent maar weinig faciliteiten. Ook toeristen zien we hier nauwelijks. We maken een korte wandeling en zien hier grotten, bijzondere planten en bomen en ook nog enkele mooie vogels. We rijden door naar Cabo Cruz waar we even verkoeling zoeken in de zee.

Via Cabo Cruz zoeken we onze weg naar Santiago de Cuba. In de Lonely Planet staat dat aangeraden wordt om een overnachting halverwege te nemen, maar dit advies slaan we in de wind. En dat zullen we weten. Wanneer we opeens voor een ingestorte brug staan, denken we dat we niet verder kunnen. De rivier onder de brug staat droog, dus ik rijd langzaam de heuvel aan, in de droge rivierbedding om vervolgens aan de overkant weer omhoog te rijden. De weg wordt verderop niet veel beter. Via een kiezelweg rijden we pal langs de zee langs rotsen en komen we nog meer ingestorte bruggen tegen. Avontuurlijk, maar ondertussen kunnen we wel genieten van de natuur om ons heen.

Het is donker wanneer we Santiago de Cuba inrijden. En deze stad is groot. Het is dus zoeken voor ons hotel, dus we zetten de auto even langs de kant. Voor we het weten worden we aangesproken door een ’tjoller’. Hij weet de weg wel, stapt direct in en wijst ons de weg naar het hotel. Aardig, maar vervelend dat hij daarvoor wel mijn kleren wil hebben. Die krijgt hij niet, maar wel wat geld.

De volgende ochtend staat onze tjoller weer op ons te wachten als we naar het ontbijt willen. Hij wil ons dolgraag de stad laten zien. We spreken met hem af dat we na het ontbijt met hem mee zullen lopen. Zo bezoeken we met het het Plaza de la Revolucion, gaan we ter paard en wagen naar de enorme begraafplaats Cementerio de Santa Ifigenia en lopen we via de Tivoli wijk naar het Parque Céspedes. Hier nemen we afscheid van de tjoller en geven hem geld toe. Vanaf nu willen we de stad zelf bezoeken. In de loop van de middag nemen we een oldtimer taxi die ons naar ons hotel brengt alwaar we ook even rusten aan het zwembad.

In de avond staat de tjoller weer voor onze deur, hij weet een leuke plek om te eten. Hij heeft een taxi geregeld en hij wil dat we meegaan. De taxi blijkt een vertrapte Fiat te zijn met gaten in de bodemplaat. We stappen toch in en rijden een half uur alvorens we uitstappen. We staan op dat moment midden in een woonwijk en moeten een flat in. Op de derde etage worden we naar binnen geloodst alwaar een vrouw staat te kopen en waar een baby hard zitten te huilen voor de tv waar een Cubaanse Eminem aan het rappen is. Of we kreeft willen eten? We beseffen dat we bij de tjoller thuis zijn en verlaten direct de woning. We maken duidelijk dat we hier geen zin in hebben en lopen op goed geluk rond tot we ergens komen wat we herkennen. We blijken niet ver te zijn van het Parque Céspedes, dus we zullen hier een hapje eten.

De tjoller heeft ons eindelijk met rust gelaten, dus na het ontbijt verlaten we de drukke stad en gaan we net buiten de stad het Castillo del Morro bekijken. In 1637 werd dit kasteel gebouwd om de aanvallen van piraten tegen te gaan. Sinds 1997 staat het kasteel op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO.

Daarna rijden we naar het zuiden waar we via Holguín naar Guardalavaca gaan. We kiezen deze plek uit omdat we even bij een goed hotel willen uitrusten en ook eens goed willen eten. Tot dusverre is het eten namelijk niet om naar huis te schrijven. Guardalavaca blijkt uiteindelijk een plek te zijn waar de ene na de andere all-in hotel gevestigd is en waar het behoorlijk toeristisch is. Hier voelen we ons niet bepaald thuis, maar toegegeven; het eten is er prima.

Het all-in hotel bevalt ons niet, het heeft niets met Cuba te maken. Na één nacht verlaten we de plek en maken we ons op om Havana te bereiken. Maar eerst maken we nog enkele stops. De eerste stop die we maken is in Sancti Spíritus. De stad is kleurrijk, heeft koloniale huizen en het is gek dat we ook hier nauwelijks andere toeristen zien. De stad heeft namelijk de status van ‘nationaal monument’. Maar dat is niet erg, want we kunnen op ons gemak de stad verkennen.

Via de Valle de los Ingenios vervolgen we onze weg naar de hoofdattractie van Cuba: Trinidad. Samen met het de vallei staat de stad op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO en vele toeristen weten deze stad te vinden. Door de originele keienstraten, kleurrijke huizen en het sfeertje wat er hangt waan je je terug in de koloniale tijd. Echter weet de lokale bevolking ook misbruik te maken van alle bezoekers. Ze blijven van alles proberen te verkopen of schooien om eten, wat op den duur op de zenuwen werkt. Trinidad zelf is absoluut fotogeniek en de moeite waard om te bezoeken, maar een prettige stad vinden we het niet.

We verlaten de stad om toch nog even een kijkje te nemen in de Valle de los Ingenios. In de 19e eeuw werden hier suikerfabrieken gebouwd waar met name slaven werden ingezet. Bij de Manaca Iznage-plantage staat nog een toren waar de slaven in de gaten werden gehouden. De plantage kan bezocht worden, maar wij keren terug naar ons hotel in Sancti Spíritus.

Vandaag staat ons een lange rit te wachten. Vanuit Sancti Spíritus rijden we in een stuk door naar Havana. Een rit van ruim 350 kilometer over een snelweg die bezaaid is met gaten.

De volgende dag verkennen we het historische Havana. Zo bezoeken we het immense Necrópolis Colón. Met 56 hectare en meer dan 800.000 graven is dit de grootste begraafplaats ter wereld. Het maakt diepe indruk, zeker wanneer we bij het graf van Amerlia Goyri de la Hoz aankomen. Er gaat een verhaal ten ronde dat zij met haar pasgeboren kind in 1901 stierf in het kraambed. Toen de tombe werd geopend enkele jaren later was het lichaam nog onaangetast en lag de baby in de armen van de moeder. De ontroostbare echtgenoot keerde door dit wonder nooit de rug naar het graf. Voor zwangere vrouwen is dit graf een soort pelgrimsoord geworden en zij keren ook hun rug nooit naar het graf toe. We zien enkele vrouwen daarom ook huilend achterwaarts lopen. Het is fascineren om te zien. Nadat we bij de begraafplaats zijn geweest nemen we een tuctuc taxi en laten we ons afzetten bij het Plaza de la Revolución. Hier staat het grote, betonnen José Marti-monument. Met een lift kun je naar boven en heb je een fraai uitzicht over de stad. Daarna bezoeken we nog het Capitolio, Catedral de San Cristóbal, Castillo de la Real Fuerza en drinken we op de Plaza de Armas uit een kokosnoot terwijl we de markt aanschouwen. Via de Malecón bezoeken we de Fundación Destileria Havana Club en krijgen we een rondleiding in de destilleerderij alvorens we eindigen met een Cuba Libre en een Mojito. De drank slaat wel direct aan, dus lopen we via de Plaza de San Francisco weer terug naar de Catedral de San Cristobál waar we met uitzicht op de kerk gaan eten. Na het avondeten kopen we een drankje en drinken we deze op aan de Malecón waar steeds meer mensen zich verzamelen om de dag door te nemen. Havana is een mooie stad en eigenlijk, om alles goed te zien, hadden we eigenlijk een dagje extra moeten nemen.

Het is tijd om de grote stad te verlaten en we vertrekken naar het westen van Cuba. Allereerst maken we een stop bij Las Terrazas. Hier zoeken, met name, de lokale mensen de verkoeling en gezelligheid op bij de rivier Baños del San Juan. We verblijven hier enkele uurtjes tot we verder rijden naar Soroa. De trekpleister van dit gebied is namelijk de Saltón waterval.

Het landschap van Valle de Viñales is uniek. Het is niet voor niets dat de UNESCO het gebied in 1999 heeft toegevoegd aan de UNESCO Werelderfgoedlijst. Hier zijn namelijk de mogotes te zien, een uniek natuurwonder dat verder alleen in Vietnam voorkomt. Wij bezoeken hier eerst het Mural de la Prehistoria. Een rots die door de Cubaanse schilder Leovigildo Gonzáles is beschilderd. De beschildering toont de evolutie van ammonieten tot homo sapiens. Het past eigenlijk helemaal niet in het gebied.

Daarna bezoeken we een van de vele grotten die het gebied rijk is. De grot Cueva del Indio werd in 1920 ontdekt en ligt in het dal van de San Vicente. Tijdens de tocht in de grot kunnen we het eerste gedeelte lopen, daarna gaan we met een bootje de grot verder verkennen op de ondergrondse rivier San Vicente.

Nadat we uit de grot zijn, rijden we met de auto door het prachtige gebied heen en keren we in de middag terug naar ons beginpunt Varadero waar we de laatste dagen zullen verblijven.

Onze rondreis zit er bijna op. We keren terug naar Varadero alwaar we verblijven in een all-inclusive hotel. Maar het hotel wordt overspoeld met Cubanen die op vakantie zijn en er een behoorlijke bende van maken. In het hotel verblijven is dus niet echt een pretje, daarom verkiezen we ervoor om de grotten van Cuevas de Bellamar. De grotten werden in 1861 per toeval ontdekt door een slaaf die het terrein onderzocht op aanwezigheid van water. Van de gehele grot is alleen de eerste drie kilometer onderzocht. De eerste 1,5 kilometer kunnen met een gids worden onderzocht.

Nadat we de grot hebben ontdekt, verkennen we ook Varadero, maar echt bijzonder is deze stad niet te noemen. Alleen de stranden zijn prachtig, maar ook erg druk met toeristen.

Na twee dagen te hebben verbleven in het all-in hotel, leveren we onze huurauto in en keren we terug naar Amsterdam.