Camagüey is een van de eerste zeven dorpen die de Spanjaarden stichtten in Cuba. De stad Camagüey is gelegen midden in een groot veeteeltgebied en suikerindustrie. De stad dankt zijn bijnaam aan ‘de Legendarische’ evenzeer aan een traditie van heldendom en patriottisme als aan zijn neoclassicistische architectuur.
Camagüey heeft een bloeiend cultureel leven en een groot historische centrum in koloniale stijl. Het historische centrum staat op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO. Dit is het resultaat van de 19e eeuwse stadsplanning. Het onregelmatige stratenplan had een defensieve functie. Aanvankelijk werd de stad gesticht aan de Nuevitas Señora de Santa María del Puerto Príncipe, maar werd het later naar het binnenland verplaatst om het hoofd te kunnen bieden aan aanvallen van indianen en piraten. De indianen verzetten zich in de 16e eeuw hevig tegen de Spaanse overheersing. Doordat Camagüey een labyrint is van kronkelstraatjes, doodlopende stegen, splitsingen en pleinen, kan het soms lastig zijn om in het historische centrum de weg te vinden. Het onregelmatige stedelijk patroon is zeer uitzonderlijk voor een Latijns-Amerikaanse koloniale stad. De meeste bezienswaardigheden van de stad liggen op kleine loopafstand van het Parque Ignacio Agramonte. De huizen in de stad hebben overwegend twee verdiepingen zonder arcaden, met grote ramen met houten traliewerk ervoor. Daarnaast heeft ieder huis ook een binnenplaats.
Camagüey is rijk aan oude kerken waarvan de klokkentorens net boven de rode daken van de koloniale huizen uitkomen. De meeste kerken zijn goed onderhouden. Net als Trinidad, dankt Camagüey zijn historische voorkomen aan isolement van belangrijke handelroutes. De spoorlijn kwam hier pas in 1903 en de autoweg Carretera Central pas in 1931.
Land