Kloster St. Marienthal, overnachten in een klooster

Het klooster werd in 1234 gesticht door de koningin-gemaal van Bohemen, Kuningunde von Staufen, de dochter van hertog Philipp von Schwaben. Het land werd gegeven aan de nonnen van de cisterciënzerorde.

In de loop van de geschiedenis werd het klooster meerdere malen getroffen door het noodlot. Tijdens de Hussietenoorlog werd het klooster in 1427 verwoest en moesten de nonnen verhuizen naar de stad Görlitz tot aan de restauratie. In 1515, 1542 en 1683 werd het klooster getroffen door een brand. Tijdens deze laatste brand werd het volledige klooster verwoest. De abdij werd gereconstrueerd in barokke stijl tot 1744. Ook overstromingen zorgden voor flinke schade. Op de zijkant van de gebouwen kun je zien hoe hoog tot hoe hoog het water was gestegen in 1897 en iets meer recent in 2010. Nog altijd is men bezig met herstelwerkzaamheden van deze laatste overstroming.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het klooster gebruikt om gewonde soldaten te verplegen. Toen de oorlog bijna ten einde was, waren er plannen om het gehele complex op te blazen. De nonnen weigerden te vertrekken en daardoor is het complex bewaard gebleven. Nog altijd wordt het klooster bewoond door nonnen van de Cisterciënzer orde. Hiermee is St. Marienthal het oudste vrouwenklooster van Duitsland dat permanent bewoond is gebleven. De nonnen leven volgens de heerschappij van de St. Benedictus: Ora et labora. Dit betekent dat ze bidden en werken.

Tegenwoordig verwelkomt het klooster aller bezoekers. Religieuze mensen die op pelgrimstocht zijn, dagjesmensen die een kijkje willen nemen en mensen die hier ook willen overnachten en fietstochten of wandelingen willen maken in de omgeving. Daarnaast worden er cursussen en evenementen gehouden. Het klooster is één van de stop van de beroemde Via Sacra trail (de heilige weg).

Bij aankomst neem ik even de tijd om het complex te verkennen. Het gerestaureerde klooster ziet er vrolijk uit met de witte en roze gevels en groene koperen daken. Opvallend is met name de Kreuz- en Michaelskapel en het Ehrenhof. Ik kan deze alleen van een afstand bekijken, omdat de poort gesloten is. Behoorlijk indrukwekkend is het interieur van de kloosterkerk met de sierlijke geschilderde patronen op het plafond. Hier wil je even gaan zitten en gewoon om je heen kijken. Ik wandel langs mijn kamer en neem een kijkje op de tuin met de Bijbelse planten. Vanuit mijn kamer kijk ik hier op uit. In de juiste periode moet deze tuin er fantastisch uit zien, maar nu zijn de meeste planten uitgebloeid.

Andere gebouwen binnen het complex zijn de voormalige brouwerij, de wijnkelder en de Klostermarkt. In deze markt worden allerlei handgemaakte ambachten, bier, drank en brood uit de eigen bakkerij verkocht. De voormalige molen en Sägewerk zijn tegenwoordig niet meer in gebruik, maar de waterkracht van de rivier Neisse wordt nog altijd gebruikt om zelf stroom te genereren. Langs het complex vind je de meest oostelijke wijngaarden van Duitsland en je kunt wandelen naar het dal van de Neisse.

Ik word erop geattendeerd ‘s avonds de zonsondergang te bekijken vanaf de wijnheuvels. Het is nog geeneens vijf minuten lopen om op de heuvel te komen. En ik word al snel beloond met een schitterende zonsondergang. De lucht kleurt oranje en roze, het is prachtig om te zien. Met de drone kan ik nog wat fraaie foto’s schieten.

Na deze zonsondergang loop ik door naar de Klosterschenke, net buiten de poorten van het klooster. Op de menukaart staan typische specialiteiten uit de Oberlausitzer regio. Alle ingrediënten komen uit de regio en er wordt ook kloosterbier geschonken. De gerechten zijn groot en zeer smaakvol.

Gasten kunnen overnachten in verschillende gebouwen binnen het complex. Er is zelfs een mogelijkheid om individuele geestelijke begeleiding te krijgen, indien je op zoek bent naar bezinning. Ik slaap in een eenpersoonskamer in het gastenhuis St. Hedwig, dat in 1995 volledig werd gerenoveerd en gemoderniseerd. Mijn kamer is in typische monastieke sfeer, redelijk kaal en eigenlijk ideaal om te ontspannen en om eens goed na te denken. Het is ergens jammer dat ik de WiFi-code heb gekregen waardoor ik ‘s avonds weer achter mijn laptop druk bezig ben. Maar verder heerst er doodse stilte in en rondom het gebouw. Het past perfect bij deze locatie.

Bij het ontbijt de volgende ochtend is mijn plek aan een tafel gereserveerd, ik kan dus niet zelf bepalen waar ik ga zitten. Ook in de ontbijtzaal heerst verder doodse stilte. Het voelt voor mij wat onwennig aan allemaal, maar gelukkig ben ik alleen op reis. Het ontbijt wordt gemaakt met biologische producten uit de regio en er wordt vastgehouden aan de katholieke tradities. Zo worden er op vrijdagen geen vleesproducten geserveerd.

Ben je onderweg tussen Zittau en Görlitz, maak dan zeker een een stop bij Kloster St. Marienthal.

Met de auto of bus:
Vanuit Duitsland neem je de A4 van Dresden naar Görlitz. Vanuit Görlitz neem je de B99 naar St. Marienthal, in de richting van Zittau.
Vanuit Polen kun je de grensovergangen Zgorzelec/Görlitz, Radomierzyce/Hagenwerder of Bogotynia/Zittau gebruiken.
En vanuit Tsjechië neem je de grensovergang Varnsdorf/Seifhennersdorf of Hrádek/Bogotynia/Zittau en rijd je via de B99 richting Görlitz.

Met de trein:
Je kunt de trein nemen vanuit Dresden of Berlijn naar Görlitz. Hier kun je overstappen op de trein naar Ostritz/Krzewina Zgorzelecka. Dit station bevind zich in Polen. Of neem vanuit Görlitz de buslijn 21 naar ‘Ostritz-Kloster St. Marienthal.

Disclaimer: Ik mocht overnachten bij Kloster St. Marienthal tijdens de Grand Tour Sachsen. Deze reis is tot stand gekomen in samenwerking met Saksen Toerisme. Ik krijg niet betaald voor het schrijven van dit artikel en alles wat je leest is mijn persoonlijke mening/ervaring