Gespotte dieren: Zuid-Amerikaanse Tapir

De tapir behoort tot de onevenhoevigen, waar ook paarden en neushoorns onder vallen. Ze komen voor in Midden-Amerika, Zuid-Amerika en Zuidoost-Azië. Vroeger kwamen ze overal ter wereld voor, waaronder in Nederland. Er zijn in Nederland immers enkele fossielen gevonden. Tegenwoordig zijn er vijf tapirsoorten bekend; bergtapir, Indische tapir, Zuid-Amerikaanse tapir, Midden-Amerikaanse tapir en de tapir kabomani.

De Zuid-Amerikaanse tapir is de grootste plantenetende zoogdier van Zuid-Amerika. Ze kunnen zo’n 2 meter groot worden en 250 kilo wegen. Hun dieet bestaat uit gras, bladeren, twijgen en moeras- en waterplanten. Ze hebben een kleine slurf waarmee ze de hun voedsel uit de bomen kunnen plukken. Tapirs eten ook vruchten en poepen de zaadjes uit. Hierdoor zijn ze belangrijke zaadverspreiders en bevorderen ze de biodiversiteit.

De Zuid-Amerikaanse tapir kan slecht zien. Bij het verkennen van een nieuw gebied gebruiken ze hun slurf als tastorgaan. Ze houden erg van zout en leggen hier grote afstanden voor af. De poema en jaguar zijn de natuurlijke vijanden van de Zuid-Amerikaanse tapir. Gelukkig zijn ze goede zwemmers en kunnen ze via het water vaak ontsnappen. De slurf dient als een soort snorkel tijdens het zwemmen. Het water is belangrijk voor de huid van de tapir. Door de zwemmen verwijderen ze parasieten van hun huid. De tapir is in de regel een nachtdier, maar ze kunnen ook overdag actief zijn. Wil je een tapir zien, dan heb je ‘s avonds een grotere kans.

De eerste kans om een tapir te spotten in het wild was tijdens mijn reis door Costa Rica. Met name in het Parque Nacional Rincon de la Vieja en Parque Nacional Corcovado was de kans het grootst, maar helaas lieten de tapirs zich niet zien. Ik moest het doen met enkele pootafdrukken. Een aantal jaar later had ik meer geluk in Bolivia.

Met Nick van Nick’s Adventures verbleef ik een aantal dagen in het Parque Nacional Kaa Iya del Gran Chaco. In dit natuurgebied heb je een goede kans om een luipaard te zien, maar daarnaast leven hier onder meer ook poema’s, jaguarundi’s en tapirs. In de ochtend en in de avond maakten we gamedrives in de hoop om heel wat dieren te zien. De eerste avond viel het qua wildlife een beetje tegen. We zagen slechts een slang en een tarantula. Van de grotere dieren zagen we alleen wat pootafdrukken. Tijdens de tweede en derde avond was het wel raak. Nadat we een middagbreak hadden genomen om de enorme hitte te ontvluchten, zagen we de eerste tapir op de weg lopen. Het was van een flinke afstand en het dier schrok al van het minste geringste en dook al snel de bosjes in.

Vooral de laatste avond was geweldig. Eerste konden we op enkele meters van een poema wandelen, daarna zagen we nog een vosje en een schim van een jaguarundi. Maar we kwamen ook oog in oog te staan met een tapir. Het dier zat langs de kant van de weg te chillen in een modderpoel. Onze chauffeur kon net op tijd remmen zodat de tapir niet direct in blinde paniek wegrende. Hoewel de tapir heel rustig  richting de bosjes liep, draaide het zich om en wandelde hij rustig over de weg zodat we hem goed konden zien. Rustig reed de chauffeur achter het dier aan waarna de tapir een klein drafje inzette. Kennelijk kwamen we met de auto iets te dichtbij waarop het dier schrok. In een soort schijnbeweging probeerde het de bosjes in te duiken, maar dat ging niet helemaal goed. Iets verderop dook hij alsnog de bosjes in en verdween het dier uit ons zicht. Het was niet gemakkelijk om foto’s te maken, maar gelukkig zijn er ook bewegende beelden.

In het Parque Nacional Madidi en de pampas hadden we nog een kans om een tapir te zien, maar helaas bleef het bij de eerdere ontmoetingen in het Parque Nacional del Gran Chaco Kaa-Iya.

Heb jij al eens een tapir in het wild gezien?