De gaafste dieren van Bolivia #30 tot #21

Zodra je naar Midden- en Zuid-Amerika reist zul je ze ongetwijfeld zien, de leguanen, hagedissen en iguana’s. Het blijven leuke dieren om te zien, vooral wanneer ze zich niet volledig op hun gemak voelen en hun kop op en neer gaan bewegen. In Bolivia hebben we niet veel iguana’s gezien, maar in het Parque Nacional Gran Chaco del Kaa-Iya kwamen ze erg dichtbij toen we gingen eten.

Tijdens ons verblijf in de Amazonde jungle hebben we een avond enkele uren op een platform gewacht bij een poel. Er was een kans dat hier grote dieren zoals de jaguar, tapir of pecari hier zou komen drinken. Helaas kwamen de grote dieren niet. Wel arriveerden na ene tijdje enkele witkoepgoean’s bij het water. Deze zeer oplettende dieren blijken erg op hun hoede te zijn en bij het minste geringste al weg te vliegen. Stilte is dus geboden wanneer je deze vogels ziet.

Zelf ben ik absoluut geen liefhebber van spinnen, maar ik vind het toch indrukwekkende beesten. Zeker de vogelspin, met de enorm harige poten. In het Parque Nacional Gran Chaco del Kaa-Iya zagen we een vogelspin midden op de weg lopen. Toen we uitstapten, vloog er ineens een enorm insect op de spin af, stak het en vloog weer weg. Het bleek een pepsis te zijn. Dit is een enorm grote wesp dat op vogelspinnen jaagt. De pepsis had de vogelspin verlamd en de spin kon zich niet meer voortbewegen. Wanneer wij weg zouden gaan, zou de pepsis terugkeren en de spin meenemen om zijn eitjes in de spin te leggen. Wanneer de eitjes uitkomen wordt de spin inwendig opgegeten en zal het sterven.

Eenmaal heb ik een lepelaar gezien en dat was in Afrika. Tijdens onze boottocht van de Madidi Jungle naar Rurrenabaque zagen we in het water deze rode lepelaar in het water staan. Het verenkleed van deze lepelaar was niet volledig roze, maar hij had een mooi rood oog. Helaas vaarden we behoorlijk snel langs deze mooie vogel.

In de Pampas leven drie verschillende apen. De brulaap, doodshoofdaapjes en de kapucijnaap. De brulaap hebben we overduidelijk kunnen horen en ook kunnen zien. De doodshoofdaapjes waren uiterst nieuwsgierig naar ons, maar de kapucijnaapje verdween na enkele secondes alweer in het groen. Gelukkig hebben we heel snel nog enkele foto’s kunnen nemen. We hebben in de Pampas derhalve alle drie apensoorten kunnen zien.

Tijdens onze eerste game drive in het Parque Nacional Gran Chaco del Kaa-Iya zagen we niet veel dieren. Allereerst zagen we de vogelspin, die je hierboven kunt zien, later zagen we deze Black False Boa over de weg slingeren. Helaas is er niet heel veel informatie over deze slang te vinden. Zou het een bijzondere slang zijn en hebben we enorm geluk gehad?

‘It’s a common bird’, zei Nick van Nick’s Adventures iedere keer als we de caracara zagen. Toegegeven, we hebben deze vogel meerdere malen gezien door heel Bolivia. Ook in Costa Rica had ik de caracara al eerder gezien. Maar ter vergelijking met de merels, huismussen en roodborstjes die we hier hebben, is de caracara toch een prachtig exemplaar.

Als je mij vraagt welke vogel het mooiste geluid maakt, dan zal ik de oropendola zeggen. Het geluid dat deze vogel maakt is fantastisch, haast robotachtig. De oropendola is niet erg muziekaal, maar wel erg vocaal. Zijn meest karakteristieke geluid is een soort klokkende of gorgend geluid, waarbij het lijkt alsof de vogel het geluid volledig uit zijn poten moet krijgen. Het is fantastisch om dit te zien. In Bolivia hebben we de zwarte en de olijf oropendola gezien.

Hoewel er in de jungle van Bolivia vele toekans te vinden zijn, hebben we er maar weinig gezien. De toekans die we zagen vlogen al snel weg of zaten zo hoog in de bomen dat we ze nauwelijks met het blote oog konden zien. In het Parque Nacional Madidi kwamen de toekans in de vroege ochtend vrij dicht bij onze ecolodge. Met een goede lens op de camera en een verrekijker konden we de toekans goed zien. De toekan op de foto is de groefsnaveltoekan.

We bezochten in Santa Cruz de la Sierra het Jardin Botanico. Hier hoopten we nog veel dieren te spotten, maar aangezien het d dagen ervoor behoorlijk had geregend was het halve park ondergelopen met water en derhalve niet bereikbaar. We hebben dus maar een kleine wandeling kunnen maken. We zagen nog wat aapjes, een luiaard, een specht en wat kleinere vogels. Één vogel sprong eruit, de hooglandmotmot. De kleurrijke veren van deze vogel zijn opvallend, maar met name de staart was fantastisch, waar twee lange veren uitsteken. Het was behoorlijk wat geduld opbrengen en goed rondkijken om deze motmot op de camera vast te leggen.