Burj Al Babas, een spookdorp met honderden kasteeltjes

De Turkse vastgoedontwikkelaar Sarot Group is het bedrijf achter het project Burj Al Babas. Dit bedrijf had al twee projecten succesvol afgerond in de omgeving. Burj Al Babas moest het volgende succesverhaal gaan worden. Het project richtte zich vooral op de rijkere Arabieren die geen interesse hadden in het zuiden van Frankrijk of het noorden van Spanje. Ze moesten maar op vakantie gaan naar Turkije. Om de Arabieren te lokken moest er een luxe vakantiepark ontstaan met meer dan 700 extravagante woningen, geïnspireerd op Franse kastelen. Burj Al Babas is Arabisch voor ‘toren van Babas’). Een verwijzing naar de Babas thermale bronnen van Mudurnu, een voormalig Romeins kuuroord. Verder zouden er sauna’s, Turkse baden, zwembaden, een gigantisch winkelcentrum, bioscopen, fitnesscentra en sportvelden worden gebouwd. Vakantiegangers konden zo optimaal genieten van het mediterrane klimaat van Turkije. De bouw van dit ambitieuze project startte in 2014 en zou naar verwachting vier jaar duren.

Burj Al Babas moest bestaan uit 732 luxe villa’s. De woningen lijken rechtstreeks uit een Disney film te zijn gekomen, want ze zien er uit als kasteeltjes waar Assepoester of Sneeuwwitje zou kunnen wonen. De vierkante torens zijn geïnspireerd op de Galatatoren en de Maagdentoren in Istanbul en de gotische architectuur doet veel denken aan een Franse stijl. Iedere woning zou voorzien zijn van vloerverwarming en een jacuzzi op iedere etage. Op het gigantische dakterras had je zicht op de Turkse bossen. Hoewel de villa’s er van een afstand best leuk uitzien, zijn de gebruikte bouwmaterialen verre van hoogwaardig. De hoofdstructuur van de villa’s zijn van gewapend beton, maar veel decoratieve elementen zijn gemaakt met prefab-bouwmaterialen. Zo zouden de ornamenten zijn gemaakt van piepschuim, de daken van de torens van kunststof en de gevels zijn van materiaal gemaakt dat lijkt op natuursteen. Het project moest luxe uitstralen, maar uiteindelijk werd er gekozen voor een snelle constructie en kostenbesparend materiaal. De villa’s staan ook zo dicht op elkaar dat je nauwelijks privacy zou hebben. Klinkt al meteen een stuk minder sprookjesachtig, toch?

In 2018 zou Burj Al Babas afgerond moeten zijn, maar het loopt allemaal iets anders. Het project was vooral gericht op investeerders uit het Midden-Oosten, maar er bleek weinig vraag te zijn naar luxe villa’s in Turkije. De Turkse economie bevond zich in een gigantische crisis in 2018 waardoor de Turkse lira drastisch daalde. De import van bouwmaterialen werd hierdoor een stuk duurder. Om de daling van de lira te compenseren werden leningen duurder gemaakt. Vastgoedontwikkelaars waren juist afhankelijk van financiering door leningen. Door de economische omstandigheden in Turkije bleven investeerders uit. Met de oplopende kosten en het gebrek aan investeerders raakte Sarot Group al snel in financiële problemen. Inmiddels hadden ze grote schulden opgebouwd en konden ze hun schuldeisers niet meer betalen. Dit leidde uiteindelijk tot het faillissement van Sarot Group. Het project Burj Al Babas werd stilgezet.

Mocht je altijd gedroomd hebben van je eigen kasteel, dan kun je in Turkije je slag slaan. Voor drie tot vijf ton kun je een luxe villa in Burj Al Babas kopen. Het is echter de vraag of je er ooit zal kunnen wonen. Veel villa’s zijn slechts half gebouwd. Van de 732 villa’s waren er ruim 500 niet verkocht. Het faillissement van Sarot Group trok wereldwijd aandacht en werd een symbool van de risico’s van vastgoedontwikkelingen in economisch onzekere tijden. Investeerders trokken hun geld uit het project en sindsdien staat het project compleet stil. De vraag is of de bouw van dit project ooit zal worden hervat. Durft een andere investeerder het aan? De staatsgreep in Turkije en de coronapandemie hielpen in ieder geval niet mee. Nog altijd wordt er gewacht op nieuwe investeerders. Tot die tijd zal Burj Al Babas een spookdorp blijven.

Officieel is het antwoord nee. Men hoopt dat er nieuwe investeerders komen en daarom wordt het terrein bewaakt en is het afgezet met een hekwerk. De villa’s zijn niet afgemaakt. Sommige delen kunnen onveilig zijn door onafgeronde constructies. Op het terrein liggen ook nog allerlei bouwmaterialen en daarom worden er geen mensen binnengelaten. Dat weerhoudt mensen er niet van om toch een kijkje te nemen. Op YouTube had ik al een aantal filmpjes gezien van mensen die langs de half afgemaakte villa’s wandelden. De meeste mensen sluipen het terrein op, maar kennelijk zijn er ook bewakers die een oogje dichtknijpen en je het terrein op laten. Aangezien ik altijd geïnteresseerd ben in urban exploring, wilde ik dit spookdorp met eigen ogen aanschouwen. Tijdens mijn reis in het noorden van Turkije stond een bezoek aan Burj Al Babas dus op de planning.

Vanuit Ankara rijden we naar Bolu. Een bezoek aan Burj Al Babas past perfect in de route. Zodra je de hoofdstad van Turkije verlaat kom je eigenlijk al snel in niemandsland. We kunnen het nauwelijks geloven dat we in deze omgeving honderden kastelen zullen aantreffen. Maar niets blijkt minder waar. Ineens doemen de honderden huizen op. Een bizarre gewaarwording in deze rustige omgeving. Ik besluit om langs de rand van het terrein te stoppen en met mijn drone te vliegen. Het duurt niet lang voordat er ineens een auto aangescheurd komt en achter me tot stilstand komt. Een man met een walkie-talkie in zijn hand stapt uit en begint in het Turks tegen me te praten. Natuurlijk heb ik direct door dat ik hier niet mag dronen, maar ik hou me van de domme. Ik krijg de walkie-talkie in mijn hand gedrukt en hoor een andere man in het Engels praten. Hij zegt dat ik onmiddellijk moet stoppen met dronen, de foto’s moet wissen en dat hij de politie gaat bellen. De verbinding wordt verbroken.

In ons beste Turks proberen we op de man in te praten. De foto’s hoef ik in ieder geval niet te wissen en we hoeven niet bang te zijn voor de politie. We vragen de man of we het terrein mogen bezoeken. Nee, dat mag niet. Daarna vragen we of hij samen met ons over het terrein wil rijden. De man twijfelt. Met wat geld proberen we de man om te kopen. Hij zou het wel willen doen, maar zegt dat het simpelweg niet mag van zijn baas. Waarschijnlijk de man die ik over de walkie-talkie heb gesproken. We mogen wel langs de rand van het terrein wandelen met onze mobieltjes foto’s maken.

Het terrein is niet alleen afgezet met hekken, het wordt ook bewaakt met camera’s. Als we wat verder richting de bossen lopen hoop ik alsnog het terrein op te kunnen. Op het moment dat we tussen de bomen wandelen, komt ineens de man met zijn walkie-talkie. Hij heeft ons gezien en houdt ons in de gaten. Wij komen vandaag niet op het terrein.

Zelf had ik dus niet het geluk om over het terrein te wandelen. Met een drone maak je natuurlijk de mooiste foto’s van deze bizarre locatie. Maar als je niet met de drone mag vliegen moet je op zoek naar andere opties. Langs het terrein moet je tussen het hekwerk op zoek een goede fotospot, maar heb je natuurlijk sowieso geen overzicht hoe gigantisch dit terrein is. Daarom kan ik het aanraden om het hogerop te zoeken. Iets ten noorden van het terrein kun je een klein gebouw zien op de heuvel. Deze is te bereiken met de auto via een smal zandweg. Vanaf deze plek heb je een goed overzicht over het volledige terrein.

Burj Al Babas is alleen te bereiken met een auto of taxi. Er gaan geen treinen of bussen naar dit spookdorp. Burj Al Babas ligt op zo’n 2 uur rijden van Ankara en 1 uur rijden van Bolu. Vanuit beide steden kun je de D-160 volgen. Burj Al Babas staat niet aangegeven, dus navigeer met je telefoon of volg Mudurnu.